Ontkoppeld!!

Deel 11 ♡

Pov Emma
Een klopje op de deur laat ons beide opkijken. Niet veel later verschijnt Art in de deuropening. "Enzo, kom even." Zegt hij met een serieus gezicht.

Enzo kijkt voor kort verbaasd, staat dan op en loopt de kamer uit waarna hij de deur dicht doet. Ik hoor een vaag gesprek maar kan er geen woorden uit halen.

De deur gaat weer open en Enzo loopt naar binnen. Hij draait de deur opslot. "Het ziet er naar uit dat wij gezellig hier blijven."

"Waarom?" Vraag ik verbaasd.

Enzo staart naar buiten. "Daarom." Ik kijk langs hem om te zien waar hij naartoe kijkt. Komt daar een boot aan? Nog voor ik het zeker weet slaat hij de gordijnen dicht.

Ik wil naar het raam toe lopen maar Enzo duwt me al terug op het bed.

"Blijf zitten en hou je mond."

Mijn hersenen kraken. Ik probeer de puzzelstukjes bij elkaar te leggen en opeens klikt het. De boot. Er komt een boot aan. Daarom moet ik stil zijn! Drie keer raden wat ik dus níet ga doen.

Er klinkt een soort bonk. Niet veel later hoor ik ook stemmen. Met grote ogen kijk ik Enzo aan. Hij lijkt door te hebben wat ik van plan ben. Snel begin ik te roepen.

"Help! Help m-" al snel word ik afgekapt door Enzo. En nee, niet door zijn hand. Hij heeft zijn mond op de mijne gedrukt om me te laten stoppen met roepen.

Ik verstijf en weet even niet wat ik moet doen. Tot het klikje van de handboei, om de stang van het bed, me op laat kijken. Hij wil de andere kant om mijn pols doen maar ik draai ons vliegensvlug om. Snel klik ik de boei om zijn pols. Hij lijkt even verdwaasd en reageert niet snel genoeg om me vast te grijpen. Ik grijp de sleutel van zijn nachtkastje en open de deur.

"Babe, ik zweer het je, als je nog één stap zet vermoord ik je!" Fluister schreeuwt hij.

Dat komt niet echt krachtig over, Enzo.

Zo snel als ik kan ren ik de kamer uit. Ik ren de gang door en de trap af. Op het dek bots ik tegen iemand aan. Met een ruk kijk ik omhoog, recht in Wesley zijn gezicht. Zijn gezicht staat eerst verbaasd maar wordt al snel boos. Ik draai me om en begin te rennen. Na twee stappen voel ik sterke armen om mijn middel. Hij grijpt me vast en trekt me weer de trap op.

"Nee, laat me los! Help!" Roep ik. De wanhoop is in mijn stem te horen. "Help me!"

Ik voel hoe hij me steviger vast grijpt en een hand voor mijn mond slaat. Hij trekt me terug naar Enzo zijn kamer. En ik zeg je één ding, Enzo ziet er absoluut niet blij uit. Nu weet hij ook is hoe dat voelt.

Wesley gooit de sleutel naar Enzo, die zich snel losmaakt. Hij loopt in grote passen naar ons toe en wanneer hij recht voor ons staat, slaat hij me hard in het gezicht. Al heeft Wesley zijn hand een groot gedeelte van de klap opgevangen.

"Dat was heel dom, babe." Zijn ogen staan boos, heel boos.

Tranen wellen op in mijn ogen. Oh my.. Hij me gaat me vermoorden. Ik begin dingen te roepen maar door Wesley zijn hand hoor je het niet. Wild wil ik om me heen slaan maar ook dat gaat lastig. Als hij me even los zou laten, dan kan ik hem slaan.

Enzo kijkt me boos aan. Hij loopt weg en komt helaas al snel weer terug. Wesley haalt zijn hand van mijn mond maar nog voor ik iets kan zeggen maakt het plaats voor een stuk tape. Hij duwt me naar voren naar Enzo toe.

Nog voor ik de kans krijg om de tape eraf te trekken, pakt hij mijn polsen al vast.

"Jij hebt een zwaar groot probleem." Sist hij boos.

"Fuck you." Murmel ik door de tape heen. Geen idee of hij het heeft verstaan.

Een harde klap laat mijn hoofd draaien. "Zwijg." Oh, hij heeft het misschien toch wel verstaan.