Ontkoppeld!!

Deel 7♡

Pov Emma
"Je bent al wakker?" Hoor ik een slaperige stem naast me.

Ik draai me om. Nog wakker. Ik heb niet geslapen. "Hoi."

"Lekker geslapen? Met de zekerheid van je deal."

Ik knik maar zeg niks.

Enzo zucht en staat op. "Ik ga douche. Je kunt alvast naar de keuken gaan, de deur is open."

Nogmaals knik ik. "Oké."

Voor een zeer kort moment kijkt Enzo me geïrriteerd aan maar dan loopt hij weg. Wat had hij dan verwacht? Dat ik vrolijk met hem ga praten?

Ik volg zijn advies op en loop de kamer uit. Echter loop ik niet naar de keuken. Ik ga op het dek zitten, in de zon.

Het is vredig stil buiten met alleen het geluid van golvend water. Ik vraag me af of Eline naar me zou zoeken of zou denken dat ik ben weggelopen. Als ze dat tweede denkt, kan ik het haar niet kwalijk nemen. Ik heb een geschiedenis met weglopen. Al is dat een heel ander verhaal.

"Hier." Doorbreekt een stem de stilte. "Dit heb je wel nodig na zo'n korte nacht."

Ik pak de koffiemok aan. "Thanks." Glimlach ik naar Art.

"Nog een beetje kunnen slapen?"

Ik schud mijn hoofd. "Nee, eigenlijk niet." Ik draai me naar hem om. "Het is lastig om in een vreemd bed te slapen."

Art grijnst. "En dan ook nog eens naast Enzo."

Een korte emotieloze lach verlaat mijn mond. "Grote stress factor."

"Ik zei 'de keuken', niet 'het dek'." Hoor ik een stem achter me snauwen.

Ik draai me om om Enzo me boos aan te zien kijken. " Je zei ook 'kunt', niet 'moet'."

Enzo zet ferme stappen in mijn richting. "Wat had ik gister nou gezegd?" Hij pakt mijn gezicht vast. "Geen grote mond."

"Relax." Komt Art tussenbeide. "We zitten op een boot, ze kan nergens heen."

Enzo laat mij los. Hij kijkt Art boos aan. "Bemoei je hier niet mee."

Art kijkt boos terug. "Ik zou maar aardiger tegen me doen. Als ik besluit om te stoppen met varen, zullen jullie nooit meer een voet op het vaste land zetten." Met een duw tegen zijn schouder loopt Art langs Enzo.

"Heeft hij te weinig geslapen ofzo? Jezus wat een chagrijn." Mompelt Enzo in zichzelf. Hij draait zich weer tot mij. "Keuken." Zegt hij kortaf.

Een zucht verlaat mijn mond voor ik voor hem uit naar de keuken loop. Ik moet me aan mijn plan houden, luisteren zolang we op deze boot zitten. Daarna kan ik ontsnappen.

"Jullie zien er beide heel vrolijk uit." Glimlacht Kevin sarcastisch zodra we de keuken inlopen.

"Weg." Zegt Enzo enkel.

Met een zucht staat Kevin op en loopt de kamer uit. Het verbaasd me niet dat hij luistert, Enzo heeft een erg autoritaire stem waardoor het bijna lastig wordt om níet te luisteren.

Met mijn blik volg ik alle handelingen die Enzo doet. Hoe hebben wij ooit een relatie kunnen hebben? Hij was toen zo anders..

*Flashback*
"Ik ga nooit met jou in een auto zitten." Enzo lacht zo hard dat ik bang ben dat hij stikt.

"Ik mijn gedachten was ik veel beter."

"Keep dreaming, sweetie."

"Stop. Ik wil een revanche."

"Sure." Hij klikt een willekeurig level aan.

"Ha! Ik heb je ingehaald!" Roep ik na twee rondjes. Nog heel even dit tempo volhouden en ik heb gewonnen.

Plots voel ik zijn hand op mijn been. Van schrik stuur ik verkeerd en val de afgrond in.

"Ha." Hoor ik hem lachen.

"Dat is gemeen!" Ik leg mijn controler neer en draai me zijn kant op. Hij kijkt gefocust naar het spel. Ik draai zijn hoofd en kus hem op zijn mond. Het duurt niet lang of hij zoent me al terug. Ik voel zijn hand over mijn haar gaan.

Snel trek ik me terug, pak mijn controller en race verder, Enzo verbaasd achter latend. Ik rij over de finish en kijk hem met een lach aan. "Je bent laatste."
*Einde flashback*

Ergens in onze relatie ging het fout. Ik ben vergeten wanneer dat precies was. Toen ik erachter kwam dat hij een moordenaar was? Of toen híj erachter kwam dat ik niet was wie ik zei dat ik was?

Een hard geluid haalt me uit mijn gedachten. Ik kijk op naar Enzo. Hij haalt zijn blik, die blijkbaar op mij gericht was, van me af en kijkt naar zijn mobiel. Hij staat op, pakt mijn arm vast en trekt me mee naar de woonkamer. Voor ik ook maar de kans krijg om iets te zeggen, duwt hij me op de bank naast Kevin.

"Let even op haar." Zonder op antwoord te wachten draait hij zich om en neemt zijn mobiel op. "Ciao, Fabio." Hoor ik voor Enzo de kamer uit verdwijnt.

"Fucking Fabio." Mompelt Kevin. "Hem heb ik niet gemist."

Een lach vult de kamer. "Meneer 'Ik ben zo fucking nobel'." Ik kijk op naar Dex. "Dat is wel chill aan op een boot zitten." Zegt hij. "Geen Fabio die op je zeurt, geen verplichtingen en Enzo lijkt chiller."

Verbaasd kijk ik hem aan. Enzo? Chiller? Oké, ik heb hem erger gezien dan nu, maar ik zou hem niet perse chill noemen. Hij is een tikkende bom en ik sta midden op zijn mijnenveld.

Kevin lacht om mijn gezicht maar richt zich dan tot Dex. "Ja, dat wel. Maar zes dagen is gewoon te lang."

Ik verslik me in mijn drinken. "Zes dagen?" Roep ik uit.

"Ja, wat dacht je dan? Je maakt zo'n oversteek even in twee dagen?"

"Ja."

De mannen lachen maar ik lach niet mee. Dit is niet leuk. Zes dagen op een boot met hun allemaal. Dat betekent nog 3 nachten. Oh nee. Dit wordt mijn dood.

Ik voel hoe er iemand naast me neer zakt. Bijna gelijk belandt er een hand op mijn been. Ik wil hem wegslaan maar bedenk me dan wat er gister gebeurde toen ik dat deed. Met ingehouden adem houd ik mijn woede in. Oké, chill, denk aan je plan.

Pov Enzo
Ik kijk naar Emma. Ze is een tijdje geleden tegen me aan gevallen. Ik vond het al raar dat ze zo dichtbij zat, maar toen ik zag dat ze sliep werd het al logisch.

"Hoe kan zij slapen?" Vraag ik aan niemand in het bijzonder. "Het is vijf uur 's middags."

"Ze had vannacht niet geslapen." Reageert Dex.

Verbaasd kijk ik zijn kant op. "Hoe weet jij dat?"

"Omdat ze hier zat." Hij grijnst. "We hebben heel gezellig met haar gekletst."

"We?"

"Ja. Art was er ook."

Mijn blik schiet weer naar Emma. "Goed om te weten dat ze totaal niet naar me luistert."

"Chill. Ze kwam alleen water halen."

"Ja. Sure." Ik sta op. Voorzichtig til ik Emma van de bank en loop naar mijn slaapkamer. Ik gooi haar op het bed. Voor de zekerheid maak ik één hand vast aan het bed. Ik vertrouw haar niet. Ze luistert te goed.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Gingen mijn dagen maar zo snel als in mijn boeken..

Anyways, nog drie weekjes stage volhouden.

Bijna vacayy♡♡