Ontkoppeld!!

Deel 45♡

Pov Enzo
Emma ademt rustig door. Ik wacht een aantal minuten voor ik opkijk naar Art. "Wie is Roy?"

Hij kijkt op. "Gewoon een kennis van vroeger."

"Hmm." Mijn ogen staren hem aan. Ik kan zien dat hij er ongemakkelijk van wordt. "Wat heeft hij gedaan?"

Art zijn been tikt tegen de grond. "Niks." Zijn gezicht verraadt dat hij liegt.

"Ik ben niet dom, neefje. Wat heeft hij gedaan?" Het getik met zijn been wordt erger. "Art!" Sis ik. "Antwoord. Nu."

Hij slikt voor hij praat. "Hij had Emma gedrogeerd en probeerde haar aan te randen."

Ik voel hoe mijn bloed begint te koken. "En wat is jouw rol hierin?"

"Uhm.. Ik heb hem tegen gehouden." Zijn been tikt nogsteeds. Hij is bang.

"Waarom heb ik hier nog niks over gehoord?"

Art ontwijkt mijn blik. "Ik dacht dat het niet van belang zou zijn om te weten."

"Jezus, Art." Verzucht ik. Ik duw Emma voorzichtig van mijn schoot af. "Waar woont hij?"

"Wat?!" Hij kijkt geschrokken op. "Nee. Enzo."

"Niks 'nee'." Snauw ik naar hem. "Waar woont hij?"

"Enzo, alsjeblieft, doe dit ni-"

"-Waar woont hij?" Kap ik hem af.

Met een zucht geeft hij toe. "Hier op het eiland."

"Perfect." Ik sta op. "Breng me naar hem."

Ook Art springt op. "Nee."

"Jawel." Ik loop naar het kastje onder het tv. "Ik kom er toch wel achter, dus doe niet zo moeilijk en breng me." Zeg ik terwijl ik buk en het kastje open trek. Ik pak het pistool dat daar ligt, aangezien ik geen zin heb om naar boven te lopen. "Ik wil alleen maar met hem praten."

"Praten?" Zijn stem schiet omhoog. "Ja, daarom pak je een pistool zeker?"

"Voor de zekerheid." Sus ik hem. "Ik moet ons kunnen beschermen als hij gekke dingen gaat doen."

Een zucht verlaat zijn mond. "Beloof je dat je hem niet gaat vermoorden?"

"Ja. Ik beloof het." Ik loop door naar de keuken waar ik de autosleutel pak. Ik gooi zo richting Art.

Mompelend loopt hij richting de auto. Hij heeft er duidelijk geen zin in, maar we weten beide dat ik hem toch wel overhaal. Gelukkig bespaart hij ons de moeite door gelijk toe te geven.

Na een niet al te lange autorit stopt Art. "Nummer 53." Mompelt hij.

"Niks 'nummer 53'." Praat ik hem na. "Jij gaat gewoon mee."

"Nee. Sleep mij niet mee hierin."

Met een ruk draai ik me naar hem om. "Ik sleep jou hierin mee?" Snauw ik naar hem. "Jij hebt hem uitgenodigd, dus dit alles is jouw schuld. Jíj sleept míj hierin mee."

"Ik heb hem niet uitgenodigd." Spreekt Art me tegen. "Dat was Enrique."

"Gooi niet je neef voor de bus." Ik duw mijn deur open. "Je gaat mee. Iemand moet het je leren."

Ondanks de tegenzin die van zijn gezicht afdruipt, stapt hij toch uit. "Alleen praten." Waarschuwt hij me terwijl hij hard op de deur klopt.

Het duurt niet lang voor de deur geopend word. "Art?" Vraagt de man die ik herken als Roy verward.

Ik duw de deur verder open en loop zonder uitnodiging het huis binnen.

"Bro." Bromt de man. "Wat doen jullie hier?"