Ontkoppeld!!

Deel 60♡ ~ Slot

*Één maand later*

Pov Eline
De zon schijnt op mijn gezicht. Ik kan niet geloven dat ik hier ben, op de plek waar Emma is opgegroeid. Ik zou willen dat ze hier bij me was.

Droevig loop ik het balkon af. Een kaartje op de mat voor de deur trekt mijn aandacht. Ik schuif het uit de envelop. Op de voorkant van de kaart staat een foto van een brug met een zonsondergang. Ik vouw het kaartje open en lees de inhoudt.

"Sterkte.

-O.D."

Verward staar ik naar de tekst. Wie is O.D.?

Ik draai me om naar Jax. Hij zit op dezelfde plek als waar hij de afgelopen weken bijna elke dag heeft gezeten, voor zich uit starend naar niks.

"Ken jij een O.D.?" Vraag ik.

Jax reageert niet, hij beweegt zelfs niet. Eigenlijk had ik ook geen reactie moeten verwachten. Hij heeft bijna niks meer gezegd sinds Emma niet meer bij ons is. Het gaat echt niet goed met hem.

"Eline!" Layla komt de woonkamer binnen gelopen.

"Wie is O.D.?" Vraag ik voor zij iets kan vragen.

"Geen idee. Original Dickhead?" Ze schudt haar hoofd. Haar blonde haar dansen wild om haar heen. "Dat is niet belangrijk." Meldt ze. Nu pas valt de laptop die ze in haar handen heeft op. "Heb je het gelezen? 18 maanden." Zegt ze.

"18 maanden?" Herhaal ik. "Waar heb je het over?"

"Die gore hufters hebben 18 maanden straf gekregen." Stoom komt haast uit haar oren. "Anderhalf jaar voor de moord op Emma."

"Wat?" Abrupt laat ik kaartje vallen. "Waarom zo weinig?"

"Ze is niet dood." Klinkt er onverwachts uit Jax zijn mond. Voor het eerst in deze maand kijkt hij me aan. Zijn ogen zijn vochtig. "Waarom zeg je dat ze vermoord is? Ze is niet dood. Ze is vermist."

"Jax." Ik zak langzaam naast hem neer. Mijn hand pakt zijn arm vast. "Ze is neergeschoten en van het balkon geduwd." Ook mijn ogen beginnen te tranen. "Ze hebben een heel stuk zee afgezocht met duikers en helikopters, maar niks gevonden. Ze hebben zelfs speurhonde-"

"-Je hoeft me niet te vertellen wat ze hebben gedaan." Kapt hij me af. "Ik weet dat ze weken lang hebben gezocht, maar ze is niet gevonden. Dat betekent dat ze niet dood is."

"Waarschijnlijk heeft de stroming haar lichaam-"

Jax springt op. "-Ze is niet dood, oké!" Tranen druppelen over zijn wangen. "Ze leeft nog. Ik voel het. Ze leeft en is ergers daar." Hij gooit zijn handen in de lucht. "Ze is er nog."

Ook ik sta op. Wel een stuk minder agressief dan Jax. Hulpeloos kijk ik Layla aan. Hoe eerder Jax begrijpt dat er geen kans is dat Emma nog leeft, hoe sneller hij kan rouwen om haar en het kan accepteren. Layla schudt kort haar hoofd, ze gaat zich er niet mee bemoeien. Dat is een goede beslissing. "Dus.." Spreekt ze langzaam. "Ze zitten 18 maanden in de bak." Vervolgt ze haar verhaal, ons terug nemend naar het onderwerp.

"Wacht. Laat me even lezen." Ik pak de laptop uit haar handen. Op het scherm staat een nieuwsbericht. Ik schraap mijn keel en begin het voor te lezen.

"Vrouw vermist na wraakactie tussen rivaliserende bendes

Op het Italiaanse eiland Sogalitia is vorige maand op 17 juli, een Nederlands-Spaanse vrouw vermist geraakt. De eenentwintige jarige Emma García is mogenlijk neergeschoten en in het water beland. Eenheden hebben het water doorzocht, maar zonder succes.

Het voormalige hotel waar de schietpartij heeft plaatsgevonden, is veranderd in een waar bloedbad. Bendeleider Roberto F. (25) beweert te hebben geprobeerd de vrouw bevrijden uit de handen van de andere groep.

Een man die vanwege veiligheidsredenen anoniem blijft, heeft volgens de autoriteiten naar hoofdrechercheur Will Newton gebeld en de verblijfplaats van de vrouw vrijgegeven. Door dit telefoontje konden lokale agenten snel ter plaatse komen. Helaas waren zij net te laat en had het vuurgevecht al plaats gevonden. De man is de enige van de mannen die in het hotel verbleven, die deze gruwelijke schietpartij heeft overleefd.

De vermeende daders stonden afgelopen donderdag voor de rechter, waar zij 18 maanden gevangenisstraf hebben gekregen, waarvan 6 onvoorwaardelijk. De advocaat van Roberto F. komt aanstaande maandag met duidelijkheid of de bendeleider in hogerberoep gaat. We houden u op de hoogte."

Er ontstaat een brok in mijn keel. "6 maanden onvoorwaardelijk." Herhaalt Jax. "Dus ze kunnen na 6 maanden al vrij zijn?"

Ik knik zacht. "Laten we positief denken en ervanuitgaan dat dat niet gebeurt."

"Positief?" Jax zijn stem slaat over. "18 maanden is niks man! Je hebt het gelezen, iedereen in dat hotel is dood. Die klootzakken komen gewoon weg met moord. Die corrupte politie doet niks. Ze verdienen allemaal de doodstraf."

Layla knikt instemmend. "Als de politie niks doet, moeten wij het zelf doen." De blik in haar ogen is duister. Het laat rillingen over mijn rug lopen. "Ze zitten 18 maanden. Dat geeft ons anderhalf jaar de tijd om ons voor te bereiden."

Verward kijk ik haar aan. "Voorbereiden op wat?"

Ze glimlacht mierzoet. "Wraak."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The end :(

Oké. Voor jullie mij aanvallen..

Ja, dit is einde. En ja, het is een kut einde dat weet ik. Als er iets is wat ik haat, dan zijn het open eindes. Máár in het originele einde was Emma officieel dood ipv vermist. Dus graag gedaan..?

Voor ik überhaupt begon met dit boek had ik mezelf verteld dat het laatste boek was en daarom wilde ik Emma laten vermoorden. Maar toen ik bijna bij het einde was, kreeg ik toch al ideeën voor een deel vijf, dus dacht ik: waarom moet ik haar vermoorden? Een vermissing is een los eindje dat ik later weer kan oppakken..

Anyways, sorry voor het einde haha.