I'D RATHER 1: BE YOUR LOVER (completed)

Chapter 29

Nang tumigil ang Cadillac ni Iñaki sa parking lot ng school na pinapasukan ng anak nilang si Haña ay agad niyang inalis ang seatbelt niya, pagkaalis ay sakto namang nakababa na ang kanyang asawa at ipinagbukas siya ng pinto.

"Careful wife."

She nodded. "Salamat hubby."

Magkahawak ang kamay na naglakad sila papasok sa paaralan. Sinalubong sila ng school principal na mayroong kasamang dalawang bodyguard. Dinala sila ng mga ito sa CCTV room and what they saw really boiled their blood in anger. Kitang-kita nila na pagkababa ng anak nila sa school bus nito ay may lumapit ditong dalawang di katangkaran na lalake. Pilit na nagpumiglas anak nila ng buhatin ito ng isa habang ang isa naman ay tinutukan ng baril ang mga nakakita upang maisakatuparan ang pagkidnap ng mga ito sa kanilang anak.

"Oh god. My baby. I-Inaki ang anak natin. Please let's save her." nangingiyak na sambit ni Xancha.

"Shh... everything's gonna be okay. Ililigtas ko ang anak natin sa kung sino man ang nasa likod nito. I'll make sure to make them pay for what they did." alo ni Iñaki sa asawa habang nasa mga bisig niya ito.

"Ang Haña ko. H-Hindi ko kakayanin kung may mangyari man na masama sa kanya hindi ko mapapatawad sino man ang nasa likod nito kapag nangyari ang kinakatakot ko."

"And i feel the same way baby. Whoever behind this. They messed with the wrong family. So' hush now. Ihahatid kita sa mansion nina Mommy Charlotte." aniya saka pinatakan niya ng halik ang ulunan ni Xancha.

"No. Sasama ako!"

"Baby. Please. Don't. Buntis ka at ayokong mapahamak kayo. Ako na ang bahala sa anak nating si Haña. While you, you'll be staying in your parents house. Is that okay baby?" mahinahon na sambit niya dito.

"P-Pero—"

"Xancha. Don't you trust me?"

"I do. I trust you but i just want to save our daughter too."

"I understand that you want to save her too but i don't want to put you in danger. You and our baby in your tummy. Haña is in danger now and if something bad happened to you too I don't know if i can take it baby. So' baby can you please listen to me? Hm?"

Kagat ang pang-ibabang labi na tumango si Xancha habang nangingilid ang mga luha nito.

"Mr. and Mrs. Geron we are very sorry for want happened." paumanhin ng Principal na kanina pang tahimik na nakamasid sa mag-asawa.

"No. Don't say sorry. I should be the one who say that. I'm sorry for shouting you on the phone. I was just really scared and worried for my daughter." sambit ni Xancha.

"I understand Mrs. Geron, don't worry we will try to help too."

"Thank you."

INIHATID ni Iñaki si Xancha sa mansion ng mga Monterosseau. At nang malaman ng mga ito ang nangyari sa kanilang apo ay agad na kumilos ang mga ito para tumulong sa paghahanap.

"Promise me Iñaki, uuwi kayo ng anak natin na ligtas."

"I will baby. Promise me too that you will stop stressing yourself while me and the police are rescuing our princess."

Iñaki cupped both of her cheeks then he pressed his forehead on her. He captivate her eyes to his.

"I love you. I treasure you and our family kaya naman gagawin ko lahat ng makakaya ko para iligtas ang anak natin, iuuwi ko ng ligtas ang anak natin and ofcourse uuwi ako sa'yo at sa little angel natin. Mamahalin ko pa kayo e."

Xancha finally smiled and that makes Iñaki smile too. "Thank you and I love you too. I know that it's not easy for the both of us. I know that you're scared and worried too yet you still make me feel kilig and happy at the same time." she laughs then kiss Iñaki on the lips.

"Well, it's my duty to make you smile my wife. It pains me to see you cry and sad so' cheer up okay?" nakangiting sambit ni Iñaki.

Tumango naman si Xancha pagkatapos ay mahigpit niyang niyakap ang asawa na ginantihan din naman nito at pipi siyang nagdasal na sana ay maging ligtas ang mag-ama niya.

HAÑA the innocent young girl was locked on the dirty room with full of dusk. Iyon ang namulatan ng paslit ng magising ito. She wanted to cry and shouted for help but the smart little girl knew that it will just tire her. Hindi niya alam kung ilang oras na siyang nakakulong sa kwartong iyon basta't ng magising siya ay madilim na at tahimik ang paligid. May munting bintina sa silid na iyon ngunit masyado iyong mataas para sa taas niya.

"Dear papa jesus, please save me po. To my parents, little kapatid, daddy-lo, mommy-la, lolo bert, lola lara and sa ibang pang nag woworry sa'kin sana po wag po sila mag worry ng sobra because i'm trying my best not to be scared in my situation right now. I hope po kung sino man ang nag take sa'kin e you punish them po because duh! Ang dirty dirty naman po kasi here oh. Kukunin na nga lang nila ako e ipuput pa nila ako sa dirty room na ito gosh they are so' poor kidnappers and they're so' have a thick face to kidnapped such a pretty gorgeous me. Well, my tummy is making sounds na i'm so hungry na yet dipa nila ako dinadalhan ng foods. Hmpk. What a poor kidnappers, right papa jesus?" ngumuso siya saka napahimas sa tiyan niyang kanina pa tumutunog.

Nang bumukas ang silid ay agad niyang ini-amba ang hinubad niyang sapatos at ibinato iyon sa kung sino man ang papasok sa loob.

"Aray! Potang*na kang bata ka!"

Napabungisngis siya ng tamaan ito sa noo nito.

Serves you right, hmpk. Bad nyo kasi!

"Opsss... not my fault you make me gulat kasi e. Duh! Don't you have some manners? Before you enter, you should knock first. Ayan tuloy napala mo po."

"Eh gago ka palang bata ka. Baka gusto mong i-umpog ko yang ulo mo sa pader." sambit ng matabang lalaki na binato niya at inilapag ang tray sa kama na may lamang mga pagkain.

Napalunok siya ng mag-umpisa itong lumapit sa kanya, halos isiksik niya ang sarili sa pinakang gilid ng kama ng hahawakan na sana siya nito pero may isa pang lalaki ang pumasok sa loob ng silid.

"Hoy Boyet. Anong gagawin mo sa bata ha?" Tanong nito.

"Gago itong bata na ito pre. Binato ba naman ako ng sapatos."

"It's your fault. You didn't knock on the door." agad na sambit niya.

"Oh kasalanan mo naman pala Boyet. Iwan mo na nga yan. Kanina kapa namin inaantay sa labas. Bilis!"

"Pasalamat ka at may gagawin kami. Kung hindi nakatikim kana sakin." Aniya nito habang pinandidilatan siya ng mata. Panay naman ang ilag niya sa bawat talsik ng laway nito at laking pasasalamat niya ng umalis na ang mga ito sa silid.

"Foods. Gosh gutom na ako." kahit hindi niya gusto ang pagkain ay wala siyang choice kung hindi kainin iyon.

She need to eat and gain some energy.
She need to be strong.
She need to think wisely to survive and wait for the rescue.