Senden Kalanlar Vaveyla (I)

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

İyi okumalar canlarım... 🍁
Lütfen bölümü oylamayı unutmayalım... 🙏

🪶🪶🪶

"Tüm oyunlar bir 'Merhaba' ile başlar… "

                                                     ༄༄༄
Gözlerimi bana bakan adamdan çekemiyordum. Bana neden baktığını anlamadığım için ben de ona bakmaya devam ediyordum. Tanımıyordum, ama içimden bir ses onunla çok yakın olduğumuzu söylüyordu. Bilmiyordum ama aklım bileceğimi söylüyordu. Hatta gün gelecek ondan medet umacağımı söylüyordu.

İç sesime dudak büktüm. Benim kimseyle uğraşacak vaktim yoktu, üstelik daha on yedi yaşındaydım. Bir başkasıyla tanışmak, hayatıma yeni birini almak istemiyordum.

"Nasıl olacak o?" dedim gözlerimi babama çevirerek. Babam bana ışıldayan gözlerle bakarken cevap verdi.

"Ulaç Bey bize yardım edecek. " dediğinde gözlerim yanında oturan adama çevrildi. Demek adı Ulaç'tı. Değişik bir ismi vardı, aynı değişik gözleri olduğu gibi…

"Neden? " dedim dümdüz bir sesle. Haklıydım, neden biri düşmüş birine yardım etmek isterdi ki? Çıkar meselesi olmadan yardım eder miydi?

"Kendisi okula yardım edenlerden. Ondan bir müddetliğine borç aldım, durumu hallettiğimde ona misliyle geri ödeyeceğim. " Babama inanıyor muydum bilmiyordum ama Ulaç denen o adama güvenmiyorum işte onu biliyordum. Bakışlarındaki karanlıklar beni bu düşünceye iterken aklımdakileri dile getirdim.

"Kim çıkar gözetmeden birine yardım etmiş ki baba? " Sorumla birlikte babam gözlerini bir ateş topu gibi bana çevirdiğinde ben hala o adama bakıyordum. Tabi o da bana.

"Mehir, sözlerine dikkat et kızım! " Dişlerini sıkıp da konuşması korkutmamıştı onun gözlerindeki karanlıklar kadar.

"Yalan mı baba, tanımadığın bir adama nasıl güvenebilirsin? " Babam hala bana şaşkınlıkla bakarken Ulaç denen adam bıyık altından gülüyordu.

"Mehir dedim! " Babam bir kez daha tısladığında arkamı döndüm. Gitmeden önce içimde kalan söz sözleri de fısıldadım.

"Bu kadar yüklü bir parayı tanımadığın birine adama derim ben baba. Beni küçük görebilirsin ama bazı şeyleri düşünebiliyorum ve sana olacakları şimdiden söylüyorum. Bir kez daha düşün bence. " Babamın bir şey demesine fırsat vermeden salondan çıktığımda arkamdan sesini duydum.

"Çocuk işte, ne dediğini bilmiyor. Sen kusuruna bakma onun. " İçimden kalan haykırma isteğini bastırmaya çalışarak odaya daldım. Arkamdan kapıyı kapatıp üstüme kilitlediğimde telefonumu çıkarıp ablama tek cümlelik bir mesaj yazdım.

Kime: Ablam

"Abla hemen eve gelir misin, bir şeyler oluyor. "

Mesajı gönderdikten sadece bir dakika sonra mesaj geldi.

Kimden: Ablam

"Ne oluyor Mehir? İyi misiniz? "

Ablamın sorusuna derin bir iç çekip mesaj yazmaya başladım.

Kime: Ablam

"Biz iyiyiz ama olacaklar hiç iyi değil. Sen çabuk eve gel abla, burada anlatamam. "

Mesajı gönderdiğimde anında mavi tik oldu ve ablam mesajlaşma yerinden çıktı. Hızlıca eve geleceğini biliyordum, onu beklemeye başladım. Birkaç dakikanın ardından kapı açıldığında ablamın geldiğini düşünüp odamdan çıkmıştım ki kapının önünde onunla çarpıştım. Ben dengemi kaybedip düşecekken o kollarımdan beni tutup düşmemi engelledi.