Senden Kalanlar Vaveyla (I)

SEKİZİNCİ BÖLÜM

Selamlarrr... 🌑🌑
Yeni bölüm için iyi okumalar ve lütfen oylamayı unuymayalım... 🌹🌹
Sizleri seviyorum... ᥫ᭡ᥫ᭡

🪶🪶🪶

"Mutsuzlukların sonunu getiren sadece saf sevgilerdi… "

                                                      ༄༄༄

Gözlerimi beyaz tavana açtığımda bilincimi toplamaya çalıştım. Saatler önce bir şeyler yaşanmış ve bitmişti. Onların yorgunluğu üzerimdeyken yavaşça doğrulmaya çalıştım. Sırtımı yatak başlığına koyup saf saf karşımdaki duvarda gezindiğinde gözlerim orada sabitlendi. Kendimi o konu hakkında düşünmemeye zorluyordum ama olmuyordu; aklım hep o ana gidiyor, ne zaman gözlerimi kapatsam Gül'ün o nefret dolu bakışlarıyla karşılaşıyordu gözlerim.

Gözlerimi sabitlediğim noktadan çekip yataktan kalktım. Eve gelir gelmez kendimi yatağa attığımdan her tarafım tutulmuştu. Ayağa kalkıp gerindiğimde yavaş hareketlerle pencere kenarına doğru yürüdüm. Camları açıp içeriye temiz hava girdiğinde içime de temiz havayı çektim.

Dış kapının kapanma sesi kulaklarımı doldurduğunda pencere kenarından ayrılıp odadan çıkmak için kapıya doğru ilerledim. Kapının kolunu kavradığım an aşağıya indirdiğimde kendimi dışarı attım. Koridora saf saf bakındığımda mutfakta ve salonda ışıklar açıktı. Büyük ihtimalle babam salonda televizyon izliyor, annem de mutfakta yemek hazırlıyordu. Adımlarımı mutfağa doğru çevirip annemin yanına gittim.

"Anne? " dediğimde annem gülümseyerek baktı bana.

"Uyandın mı kızım? " Annemin sorusuyla biraz daha ilerleyip masanın etrafındaki sandalyelerin birine oturdum. "İyi misin Mehir? "

"İyiyim anne, neden? " Annem bana hayretle baktığında bende ona bir şeyleri saklayarak bakıyordum.

"Okul müdürü babanı aramış. " Birden kalbim hızlandığında nefesimi tutmuş annemin söyleyeceklerine kulak kabartmıştım. "Senin hasta olduğunu, eve geleceğini söylemiş. Babanda sana ulaşamayınca eve geldi hemen. Seni uyurken bulunca da korktuk haliyle. İyi misin kızım? "

"İ-iyiyim anne, bir sorun yok. " Sesim titremeye başladığında annemin bana inanmadığını biliyordum. Yine de kendimi ele vermemeye çalışarak ona dümdüz bakıyordum.

"Neden okuldan geldin o zaman? " Ne demeliydim? Arkadaşlarım benden nefret ettiğini yüzüme vurduğu için mi?

"Karnım ağrıdı sadece anne. Regl olacağım herhâlde. " Annem bana çatılı kaşlarıyla baktı. Hala inanmıyordu.

"İki hafta önce olmadın mı Mehir? " Ne? Annem bunu hatırlıyor muydu gerçekten?

"Ha-hatırlamıyorum anne. Ama iyiyim şimdi, uyuyunca geçti." Ne geçmişti ki? Olmayan ağrım mı, konuşulmayan onca konu mu?

Hiçbiri…

"Öyle olsun bakalım Mehir ama inanmadım söylediklerine haberin olsun." Başımı öne eğdiğimde annem konuyu değiştirdi. "Yemek hazır olmak üzere, hadi babanı uyandır. "

"Babam uyuyor mu? " dedim şaşkınlıkla. Normalde o bu zamanlarda asla uyumazdı, ne olmuştu acaba?

"Dün gece çok uyuyamadı, ondan uyuyor. " Rahatlamış bir halde mutfaktan çıktığımda salona yöneldim. Babam televizyonun karşısındaki koltukta uyuyordu. Yanına gidip kolumdan dürttüm.

"Baba, bana uyan hadi. " Babam kıpırdandığında hafifçe gözlerini açtı.

"Ne oldu Mehir? " Uykulu sesiyle sorduğu soruya kıkırdadım.