Senden Kalanlar Vaveyla (I)

YİRMİ BİRİNCİ BÖLÜM

Selam aşkolarr 💞 Yine ben yine yeni bir bölüm. Finale son sekiz bölüm kaldı. Umarım heyecanlısınızdır.. 🤍
Neyse biz şimdilik bu bölüme bakalım. 🥺
O zaman iyi okumalar diliyorum ve ve ve lütfen bölümü oylamayı unutmayalım... 🦋
Öptüm kocamannn.💋💋

🪶🪶🪶

"Ben bu gece ölmezsem ölmem ölmem hiçbir vakit… "

                                                   ༄༄༄

Aç kollarını sevgilim, beni tutan senden başkası olmayacak… 
Yitip gideceğim bu koca şehirde, bir daha adım dahi hatırlanmayacak … 
Sensizliği ne yapsın ki bu beden… 
Senle var olmuş, senle yok olsun… 
Tut beni sevdiğim, tut ki acımasın canım… 
Kalbine saplanan kurşun yarasıyla öldürdüm ruhumu… 
Sensizliği kabullenemiyorum… 
Sözümü tutamıyorum… 
Ben geliyorum ey sevgili…
Canımı veriyorum şu dakika… 
Senin yanında can bulmaya geliyorum… 
Bedenimi öldürüp ruhumu yaşatmaya geliyorum… 

Açtın mı kollarını? 
Saracak mısın bedenimi? 
Koklayacak mısın bir daha saçlarımı? 
Tutup ısıtacak mısın ellerimi? 
Bu dünyada bulamadığımız saadeti orada verecek misin bana? 
Birbirimize verip tutamadığımız sözü verecek miyiz bir daha? 
Lütfen, lütfen sevgilim… 
Sözümüzü tutalım artık… 
Sensizliğe alışamıyorum, alışamam… 
Yanına gelmem için yardım et bana… 
Essin mesela şu rüzgar, saçlarım savrulsun… 
Ölümün kokusu değil de senin eşsiz kokun gelsin bana… 
Son kez bir daha içime çekeyim seni… 
Son kez aklımda kalsın kokun… 

Hadi sevgilim, estir şu rüzgarı! Alsın canımı… 
Kavuştursun beni sana… 
Değsin ellerimiz birbirine, ayrılmasın bir daha… 
Yan yana olsun mezarlarımız… 
Ölürken kavuşalım biz… 
Gülelim sonsuzluğa son defa… 

Müziğin bitmesini bekledim. Çaldı, sözler söylendi, içime işledi tüm acılar ve bitti. Son kez söylendi sözler ve kapandı. Çalmadı sonra, vaktin geldiğini söyledi bana. Belki de anlatmadı, hissettirdi. 

Gözlerimden akan yaşlarla baktım semaya. Kızıllık gittikçe artıyordu ama onun da sonu gelecekti, diğer her şey gibi… Renklerin de sonu karanlıktı çünkü, hepsinin birleşimi tek bir rengi doğuruyordu. Acının, hüznün, gözyaşının, aşkın bile… Kısaca her şeyin tek rengi olan siyahı… Karanlığı… 

Sevmek basit bir eylemdi sadece, zor olansa bunu devam ettirebilmekti. Biz birbirimizi sevmiştik, bir süre de devam ettirmiştik. Ama bilmiyorduk ki bu sürenin de sonunun geleceğini. Bilmiyorduk ki o sürenin çoktan dolduğunu… 

Dünyаlаrа değişemem sаndığım
Bаhçelerden çiçekleri çаldığım
Onun için аteşlere yаndığım
Bir zаlimin ihаnetiyle yаndım, bir zаlimin ihаnetiyle yаndım

Başka bir şarkı başladı oluşan sessizlikte de. Akıttığım gözyaşlarımla onu dinledim. Dinlemeye çalıştım, zira söylenen tüm sözler içime işliyordu. İçimi acıtıyordu… 

Dаğlаr,dаğlаr geceleri benim için kim аğlаr
Ben bu gece ölmezsem
Ölmem ölmem hiçbir vаkit
Dаğ gibi bir yiğide kıydı geçti sаnki vаkit
Ne demeli şu zаlime
Kаl bu gece kаl yаdа git
Azrаilim şu cаnımı аl bu gece аl yаdа git

Haykırdı içim. Sözler bitti, şarkı bitti… İçim de bitti. 
Bu sevdanın nasıl bir şey olduğuna anlam vermeye çalıştım. Veremedim…
Yapamadım… 
Onu unutamadım… 
Deneyemedim bile… 
Deneyemezdim… 

O gitti, biliyorum. Beni bıraktı, terk etti. Gözü yaşlı gitti. En özel günümüzde gitmek zorunda kaldı. Birinin vakti doldu, diğeri yaşadı. Biri ruhunu göklere çıkardı, diğeri yere gömdü. Biri son nefesini verdi, diğeri nefes alamadı. Ve son olarak da biri gitti, diğeri kaldı…