Paper Crown

Chapter 46:

"If my soul would be the payment in order for her to succeed, I will gladly sacrifice.."
-Oracle

Chapter 46:

=Avery=

"Aray!" agad akong napahawak sa balakang kong nasaktan dahil sa pagbagsak ko. Ba't sa ibabaw bumukas yung portal?! Sinadya ba yun ng Oracle? That witch!

Dahan-dahang akong napatayo saka nilibot ang paningin sa paligid. Bahagya pa akong natakot ng makita na patay na ang lahat ng puno sa gubat na pinagdalhan sakin ng Oracle. I immediately look at my right nung may narinig akong kaluskos. Napaharap ako sa gawing kaliwa ko ng malipat doon ang tunog ng kaluskos. Dumagdag pa ang tunog ng mga hayop na mukhang naninirahan dito. Baka may multo dito.

"Kroo! Kroo!" napa-usal na lang ako ng ilang mura bago nagsimulang maglakad. Ang sabi ng Oracle, nasa gitna ng gubat ang bahay ng taong makakatulong sakin. If I remember it correctly, she called him Armando. Naalala ko pa kung paano niya ito pinagmalaki at paulit-ulit na sinabi na magaling ito pagdating sa paggawa ng iba't-ibang potion. I can also see that the Oracle is strong at kung totoo ngang malakas si Armando... why would the both of them stay in a forest? Para tuloy silang nakakulong sa sarili nilang Imperyo. And I forgot to ask kung saang parte ng Imperyo ang gubat ni Armando. And how about Charlotte? I wonder if she's doing okay now. And I hope Denise is doing well in the North.

Napabuntong hininga na lamang ako sa kawalan. Kailangan ko nang tapusin agad ang balak ko dito para makasunod na agad ako kay Denise. I don't have all the time in the world. At mas lalong hindi ko masasabi kung kelan ako mamamatay that's why I need to make sure I'll win.

I started to walk warily inside of the dead forest. The shadows of the dead trees seems to be hiding me from the sun. I can also see the crows flying freely above me, making different weird sounds. Mas lalo pa akong naalerto ng may marinig akong nabali na sanga di kalayuan sakin. I look at my back at nang wala akong makita na kakaiba ay agad na akong nagpatuloy sa paglalakad. I was constantly looking at my back while doubling my speed. Agad na akong kinabahan ng may makita akong anino sa likuran ko. I started to run fast when I saw how the shadow is trying to caught up with my speed. Mas kinabahan pa ako ng makita ang malaki nitong anino. My chest continue to heave up and down while I was trying to find the right way. Lalo na't nagsimula ng dumilim at hindi ko na nakikita ang naglalakihang ugat na sumusugat sa paa ko. And like those damsel in distress in horror movies, I tripped over a big root and fell flat on the ground. Agad akong napabangon at di sinasadyang napatingin sa taong humahabol sakin.

"Ahhhhhhhhhh!!!" I shouted in surprise. Nakita ko kung paano nanlaki ang mga mata nito at ang mahaba biyang balbas at buhok na nagpamukhang dugyot sa kanya. Napapikit na lang ako ng maramdaman kong parang may isinaboy siya sa mismong mukha ko. I tried to move my body or any part of it pero mukhang naparalyze ito dahil hindi ko man lang ito maigalaw. Ilang beses ko pang sinubukan psro hindi talaga! I glare at the man who look like he lived during the Jurassic period. A real life wizard! Kulang nalang yung mahabang sumbrero at wand niya. At bakit kailangan pa niya akong iparalyze? Mukha ba akong nanakit ng taong nabuhay ng ilang daang taon?

"Who are you? And what are you doing here in my forest?" napakurap ako ng ilang beses dahil sa sinabi niya. Si Armando to? No wonder he look like a wizard! Sinubukan kong ibuka ang bibig ko para sumagot sa kanya pero kahit ang bibig ko ay hindi ko din maigalaw. Pinanlakihan ko siya ng mata para ipaalam sa kanya ang nais kong iparating. Pero itinagilid lang nito ang ulo saka ako pinanlakihan ng mata. Nakita ko na may kinuha siyang bote sa bag na nakasuot sa kanya. "Ayaw mong magsalita? Kung ayaw mong maging palaka sa buong buhay mo ay sagutin mo ko!"