Paper Crown

Chapter 14:

"When the rich wage war, it's the poor who die.."
-Jean Paul Sartre

Chapter 14:

I heave a deep breathe for the nth time. Hindi ko alam kung minalas lang talaga kami o wala kaming swerte? Maybe both? I suddenly remembered what happened to the both of us earlier.

We were just peacefully walking down the street talking about the famous places in Hamia and Larabold. When suddenly five armed men surrounded us.

"S-solace.." narinig kong nanginginig ang boses niya at mahigpit ang pagkakahawak niya sa damit ko. Limang lalaki ang nakapalibot samin ngayon. Tyinempuhan talaga nila na walang dadaan sa kalsadang to saka kami tinambangan.

Nasa likod ko si Charlotte habang kaharap ko naman ang tatlong lalaki. Nasa magkabilang gilid naman namin ang dalawa pa. May hawak silang armas. Dalawang may espada, isang latigo, may malaking palakol at yung isa ay kadena na may maliit na bolang bakal sa dulo. Isang dagger lang ang dala ko at kung makikipaglaban pa kami sa kanila ay paniguradong mamatay kami dito ng maaga.

"A-anong kailangan niyo?" I tried so hard not to stutter but I failed to do so. I was nervous and fear started to creep on my whole system. Hindi naman ako si superman para kayanin na talunin silang lahat. Ilang buwan pa lang ang ginawa naming pagsasanay kaya paano ko sila matatalo? Idagdag pang may kasama ako ngayon.

They laugh maniacally before lunging towards us. Tinulak ko si Charlotte saka ko iniwasan ang espadang tatama sana sa mukha ko. I squatted on the floor before forcefully kicking the man's knee making him stumble to the ground. Kinuha ko ang dagger sa ilalim ng palda ko saka ko siya sinaksak sa may balikat. I punch him on his face earning a grunt from him. Binunot kong muli ang dagger ko saka siya sinipa sa tiyan. Hindi pa ako nakuntento at sinaksak ko pa siya sa may tiyan.

Hindi na ako nagdalawang isip pa dahil wala naman na akong pagpipilian. Kung patutulugin ko pa siya may chansa pang bumangon siya ulit at umatake.

Tiningnan ko si Charlotte sa gilid at nakita kong nakatingin lang siya sa'min. Walang nakakapunta sa kanya dahil hinaharangan ko ang mga atake nila.

"Charlotte, run!!" I stated making her look at me with so much fear. She was afraid I know pero wala na kaming pagpipilian! Kung dalawa kaming mahuhuli paano pa kami makakahingi ng tulong? "Just fucking run as fast as you can, Charlotte." nakita kong saglit itong tumango bago tumayo at nagsimula ng tumakbo.

"Habulin niyo!!" agad kong hinarangan ang lalaking may hawak na latigo ng akmang hahabulin niya si Charlotte. Sinubukan ding humabol ng lalaking may hawak ng palakol pero agad ko itong sinipa sa tagiliran habang binigyan ko naman ng isang malakas na suntok sa panga ang isa pa. I was holding the dagger using my left hand while punching the guy using my right hand.

I was very determined to let Charlotte escape.

"Tang-ina!" rinig kong sabi ng may hawak ng espada.

"Tang-ina mo rin!" I run to them then I pass the dagger to my right hand catching it mid-air and directly stab it to the man's right eye.

"Ahh!" hinawakan ko ng mahigpit ang balisong ko saka siya sinipa sa may tiyan making his blood spurt in all directions. Nabitawan niya ang hawak na espada dahil hinawakan niya ng dalawang kamay ang sugatang mata. I kick the hilt of the sword upward making it to fly in the air. I prepared a high kick then do it with the right calculation piercing the poor man's heart in the process.