REBORN // Peaky Blinders

13

🗡️🗡️🗡️

"Nerde ? Oğlum nerde ? Charlie !"

Tommy , telaşla sağa sola koşturdu. Midesi bulanıyordu ve kusmak üzereydi. Midesindeki ağrıyı umursamıyor ve oğlunu görmek istiyordu sadece.

" Nerde Mary ? Nerde o ?"
"Bay Shelby Frances üzerini değiştiriyordu. Kustu biraz. "
"Siktir !"

Telaşla merdivenleri ikişer ikişer çıktı. Mary , Tommy ile gelen kadına baktı. Anımsar gibi oldu. Daha önce görmüştü sanki ama çıkaramadı.

"Tommy , sakin ol. Çocuk bu. Hasta olmasından daha doğal birşey yok."
"Durduk yere noldu anlamıyorum Carla. Sabah ben evden çıkarken iyiydi , gülüyordu bana. Bana ilk defa 'baba' dedi bu sabah. Annesini değil beni çağırdı. "

Carla'nın da eli ayağı dolaşıyordu. Nasıl teselli etmesi gerektiğini bilmiyordu.

"Anlıyorum seni ama sakinleşmen gerekiyor. Panik olunacak bir durum yok. Biraz ateşi varmış , hastanede iyi olacaktır."
"Kusmuş Carla."

Tommy'nin saçları terden alnına yapışmıştı. Carla , onu düzelttikten sonra Tommy'i ayağa kaldırmak için elini uzattı. Tommy, derin bir nefes alarak elini tutup ayağa kalktı.

"Bak , daha iyi görünüyor. Üzerini değiştirmiş Frances. Biz de onu hastaneye götürürüz ve çok daha iyi olur. Ateşlenince kusmak doğaldır Tommy. Kendini toparla ve hastaneye gidelim."

Tommy , Carla'nın avucunun içinde olan elini sıktı.

"Teşekkür ederim geldiğin için ama işlerin varsa gitmelisin."

Carla , gülümsedi. Canı yanıyordu aslında. Tommy evlenmiş ve çocuk sahibi olmuştu. Hayatına gerçekten devam etmişti. Birlikte kurdukları ne hayal varsa başka bir kadınla yaşamıştı. Ancak Carla , sadece yas tutmuştu. Fakat bencilce düşünmenin zamanı değildi. Dünya tatlısı bir çocuktu. O , en masum olandı.

"Daha önemli bir işim yok. Ayrıca şu sevimliliğe bak ! Şu yanakları sıkmadan bir yere gitmem. "
"Grace... Charlie'nin annesi. İki sene oldu... Vuruldu. "
"Çok üzüldüm. Duvarda portresi olan kadın mı ?"
"Evet. "
"Güzel kadınmış. Keşke yaşıyor olsaydı."
"Hayatıma dahil etmemiş olsaydım yaşıyor olurdu. Bana ' değişmişsin ' demiştin Carla. Haklıydın. Savaştan önce hayat vermeye çalışırdım ama artık yakınımdaki herkes için sadece bir ölüm tehdidiyim. "

Yüzünde ilk defa bir duygu gördü. Üzgündü.

"Bazı şeyleri kendine mâl etmek , sadece yorar Tommy. "
"Üzerinde adımın yazdığı bir kurşunla öldü. Bana ateş edildi ama ona isabet etti. Hayatına mâl oldum. İyi bir kadındı."
"Ne diyebilirim ki ? Üzücü bir durum. Ama oğlun Charlie var. "
"İyi ki var. O olmasaydı , belki gerçekten ölmüş olurdum. Kafama sıkmak saniyelik iş ne de olsa."
"Saçma sapan konuşma Tommy. Hadi , gidelim."

Charlie daha sakindi ve ağlamıyordu. Carla yanına gidip elini alnına koydu ve ateşi olduğunu farketti. Sakinleşmişti ama ateşi düşmemişti henüz. Kucağına alıp aşağıya indi. Tommy de arabayı çalışır vaziyette bekletiyordu. Kucağında Charlie ile arabaya bindi.

"Merhaba yakışıklı."

Charlie , şaşkın bakışları ile Carla'yı inceledi. Minik elini onun yüzüne götürdü.

"Canın acıyor biliyorum ama geçecek. Sen uslu bir çocuksun , ağlamayacaksın değil mi ? Afferin sana." Yanağını okşadı. Tommy sessizdi.
Kendini tam toparlamış sayılmazdı.

***

Carla çantasını almış gitmek üzereyken çalan telefonla duraksadı. Tommy , telefondaki kişiyi dinlerken paniklemişti ve telefonu hızla kapatıp ceketini alıp koşarak çıktı.