REBORN // Peaky Blinders

52 - Final

***

"Oturmayı düşünmüyor musun Carla ?"
"Nasıl oturayım Arthur ? İnsanların gözünün içine baka baka yalan söylüyoruz ! Bir de sen Tommy göndermiş gibi telgraf getiriyorsun ! Amerika'da sanıyorlar ! "

Carla , sakinleşmek için derin nefesler alıp veriyordu ancak işe yaramıyordu.

"Birkaç gün sonra bir telgraf daha getiririm. İşlerin uzadığını ve ne zaman döneceğini bilmediği yazan bir telgraf."

Carla sinirden gülmeye başladı.

"Arthur ... Tommy belki de öldü ! Hiçbir bok bilmeden bunu ne kadar devam ettireceğiz ? Garrison'da aileden uzakta dediğinde , benim de yanında olmama izin verir sanıyordum. Öylece gitti ! Şirkete gidiyorum demişti... Evden çıktı ve bir daha dönmedi ! Bilseydim... Asla evden gitmesine izin vermezdim."
"Buna pek engel olabileceğini sanmıyorum Carla. Tommy kafasına koyduğunu hep yapmıştır. "
"İçim yanıyor Arthur ! Nerede ve ne halde , hiçbirşey bilmiyoruz ! Üstüne herkese de yalan söylüyoruz !"

Eliyle yüzünü kapattı.

"Carla , yapmamız gerekeni yapıyoruz sadece. Bizim canımız yanıyor , herkes mi bizim gibi olsun istersin ? Kendimizi toparlamak zorken diğerlerine faydamız dokunmaz. Hem ben Tommy'e söz verdim. Aileyi bir arada tutacağım. Kimse birşey bilmeyecek. "
"Çok özlüyorum Arthur... Çocuğumuzu onsuz büyütmek istemiyorum. Elimden birşey gelmiyor !"
"Asıl üzen şeyin çaresizlik olduğunun farkındayım. İnan bana en az senin kadar üzgünüm , keşke elimizden birşey gelse."

Arthur'a sarıldı.

"Umudumu kaybetmek istemiyorum ama her geçen gün... Ondan haber alamadığım hergün , biraz daha dibe çekiliyorum , boğuluyorum Arthur. En azından nerede olduğunu bilseydim , görme şansım olsaydı... Bu hakkı elimden alma dedim ! Bana söz vermişti ! Yanında olmama izin verecekti ! Geride bırakıp nasıl gidebildi öylece ?"

Yatağına oturdu.

"Onun açısından bakmayı dene Carla. Sen olsan yanında kalıp çektiğin acıya tanık olsun ister miydin ?"
"İstemezdim..."
"İşte aynı şey. Neyse ben aşağıya iniyorum. Birşeye ihtiyacın olursa seslen."
"Tamam , teşekkür ederim. Bu arada Arthur , sana kızgın değilim."
"Aylardır yanına gelemedim Carla , yüzüne bakmaya yüzüm yoktu. Tommy kimsenin bilmesini istemiyordu. Bir de senin hamile olduğunu öğrenince... Anlıyorsun değil mi ? "
"Anlıyorum ama böyle bırakıp gitmiş olmasını anlamıyorum. Belki yerini biliyor ve kimseye söylemiyor olabilirsin Arthur. Eğer öyleyse de onu görürsen söyle , bana şuan yaşattığı acı ölümü ile eşdeğer. "

Arthur birşey söylemeden odadan çıktı. Carla da sandalyeye oturup pencereden dışarıya baktı. Uzun zamandır şirketle doğru düzgün ilgilenmiyor ve dünyada neler olup bittiğinden bir haber yaşıyordu. Komodinin üzerindeki gazete dikkatini çekti. Birkaç gün önce alıp odaya getirmişti ve öylece bırakmıştı. Onu alarak yatağa uzandı. Kısa bir göz gezdirdi.

- Oswald Mosley , karısının ölümünden kısa süre sonra yeniden evlendi. Hitler , düğünün özel davetlilerinden biriydi. -

Mosley ile Tommy'nin nasıl bir işi vardı bilmiyordu ancak Tommy'nin Mosley'den nefret ettiğini biliyordu. Adam metresi ile evlenmişti. Fotoğrafa bakarken dikkatini hemen soldaki bir adam çekti. Doktor Halfold.
Bu adamın , Mosley'nin düğününde ne işi olabilirdi ki ?
Tommy'nin kişisel doktoru , onun düşmanı olan adamın onur konuğu nasıl olabilirdi ?
Aklı durmuş gibiydi. Aradaki çelişkiyi anlayamıyordu. Hızla kalkıp salona indi. Herkes gitmek için hareketlenmişti ve ceketlerini giyiyorlardı.

"Arthur !"

Nefes nefese ona seslendi. Panikle Carla'ya döndüler.

"Carla? Birşey mi oldu , iyi misin ?"
"İyiyim , Arthur sen biraz daha kalabilir misin ?"
"Tabii."