İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
06.08.2018, 22.09
Polis siren seslerini, mavi ve kırmızı ışıklarının yanıp sönmesini, bağırışları, gereksiz gürültüleri duyuyorum. Bütün sesler birbirine karışarak bir armoni oluşturmuyor. Düzensizlik var ve benim bu düzensizliği düzeltecek takatim yok.
İnanmıyorum. Şu an söylenen, söylenecek olan, gördüğüm hiçbir şeye inanmıyorum! Bir yalan var. Evet, bir yalan var! Kocaman, büyük bir yalan var ve bu yalanın içindeki tek gerçek doğruyum. Yanlış doğruyu götürürmüş, peki yalan da doğruyu götürür mü?
"Ah, yazık çocuğa!"
"Biri itfaiyeyi arasın!"
"KIZIM!"
"İçeride biri var mı acaba?"
"Yanıyor!"
Susmaları gerekmiyor muydu? Neden insanlar sustuğu anlara tezat şimdi konuşuyordu? Konuşmalara tezat, yüksek desibelde bağırışlar vardı. Kulaklarımda her ne kadar bir notaya ait olsa da çirkin bir çınlayış vardı. Annemin bağırışı belki de bütün bu karmaşık sesleri bastırıyordu fakat ben, onu bile duyamayacak kadar kendimde değildim. Aslında kendimdeydim, sadece bütün bu karmaşada duymam gereken sesi arıyordum.
Neredesin?
Polis siren seslerine ambulans seslerinin karışması, hemen ardından da itfaiye seslerinin eklenmesi başımı ağrıtıyordu. Bir anda gözlerimin bozulması ve de havadaki oksijenin çekilmesi olacak şey değildi. Etraf bulanıktı. Etraf niye bulanıktı? Kör mü oluyorum? Bu bulanıklık bir gidip bir geliyordu.
"Herkes geriye çekilsin! Patlama ihtimaline karşı geri çekilin!"
O gelsin geri çekilecektim. Onun gelmesi gerekiyordu. O gelmeliydi. Gelecekti, daha bana misket alacaktı renkli olanlardan. Beklesinlerdi biraz daha! Evin patlamaması gerekiyordu şimdi. Benim için önemli o kişinin gelmesi gerekiyordu.
