İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatın sürprizlerle olduğu birçok nokta vardı. Mesela gelecekte neler yaşanacağından bihaber, bir anımızda ağlarken bir anımızda mutluluğun doruk noktalarını yaşıyorduk. Oysa birçok kişi, geleceğin neler getireceğinden bihaber yaşıyordu anlarını. Kimisi geleceği düşünmekten anı yaşayamazken kimi de ana o kadar odaklanmıştı ki, gelecek getirisinin ne olduğunu düşünmeden ve hesaplamadan kendini dünyaya köreltiyordu.
Her şeyin bir yeri ve zamanı vardı. Olması gereken, olması gerektiğinde oluyordu. Bazı şeylerin olmasını engellemeye çalışsak bile oluyordu, çünkü kader denilen şey tam da bu noktada bize varlığını hatırlatıyordu.
Birçok kez geleceği hayal ettim. Kendime gelecek için bir yol çizdim ve bu yolun engebelerini hesaba dahi katmadığımı fark ederek hüsrana uğradım. Oysa bütün bunları yaparken ben, şimdinin getirilerini ve aslında bu engebelerden nasıl kurtulacağımın avantajlarını görmemeyi seçmiş ve kendimi birçok şeyde kısıtlamıştım.
Bu geçen bir yılda, babamın evinde kaldığım ilk haftalarda, yayın için kulaklık alacağımı defalarca kez kendime hatırlatmış fakat ne hikmetse yayın yaparken hatırlamıştım. Zaman geçmiş ve ben, kendimi o evde ötekileştirirken bir anda Mehmet Bey ile baba-kız gün yaparken bulmuştum. Ege'de yazlıkları olduğunu, Egemen'in doğum gününde varlığından haberdar olurken bulmuştum kendimi. Aslında birçok şey yaşanmıştı ama düşüncelerimde bile bu anları düşünsem vakit kalmazdı gelecek yaşanacakları bekleyen bana.
Mesela Çakma Edward ile ilk tanıştığım an... Adını Toprak diye tanıtan ama sonradan kendi ismini, duygularına yakışır şekilde benim bir cümlemle değiştirip Sonat yapan çocuk sayesinde Çakma Edward, benim karşıma çıkmıştı. Dişlerine olan hayranlığımdan da asla vazgeçemezdim. Yüzünü es geçerek gözlerine takıntılı raddede bağlı olmam, o zaman dikkat edebileceğim bir şey değildi. Çünkü o zaman, adını koyamadığım ve daha önce hissetmediğim duyguları yaşamak gibi bir gayem yoktu. Zaman geçmişti ve birçok anımda Çama Edward, bana eşlik etmişti. O gölete götürdüğünde, Unknown Music Talent Battles ile tanıştırdığında geçmişimle olan bağım daha ön plandaydı. Bu yüzdendi onun yanında ilk ağlayışım. Üstelik sokak ortasında olmak dahi umurumda değildi.
Ve sonra, bana ilk sözünü verdi.
Söz, benim çocukluğumun tamamlanmasında en büyük faktördü. Çünkü bir söz, binbir duyguya bedeldi. O binbir duygu içerisinde adını koyamadığım fakat kalbimin en derinliklerinde hissettiğim ve hatta küçük Tara'nın benden an be an uzaklaşmasına sebep olan o duygu, mutlak sevgiydi.
