İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim için yeni bir gün, yeni bir zaman hep doğuyordu, ancak benim için mutlu yeni bir gün ve mutlu yeni bir zaman hep olmuyordu. Benim için mutlu anlar sayılıydı. Hayallerim ve umutlarım benim en büyük mutluluğumdu mesela. Umut etmenin bendeki yeri farklıydı.
Mesela ben Egemen'in beni kardeşim diye seveceği günü umut ediyorum, hayal değil umuttu bu. İkisi çok bambaşka şeylerdi. Yemek yediğimi hayal ederek, aç olduğum zamanlarda tok tutmaya çalışıyordum kendimi.
Umutlarım bir bir adım atıyordu yakın görünen uzak geleceğe.
Ben her gün bir nota sayıyorum kendime. 7 notayı haftanın günlerine bölerim. Nasıl ki notalar do, re, mi, fa, sol, la, si diye sıralanıyorsa benim müzik günlerim de aynı ama daha farklı şekilde sıralanıyordu.
La, si, do, re, mi, fa, sol, la.
Notaların sıralanışında illaki do notasından başlama şartı yoktu, fakat eğitimlerde genel olarak do notasından gösterilirdi. Bana göre notalar benim doğumumla başlıyordu. Normal birine sadece la kelimesini kullandığımızda tepkisi saçma olabilirdi.
La notası...
La notasının bendeki yeri öldüğümüzde yankılanan ses olmasıydı. Doğumumla bir tutuyordum, çünkü bir nota dizisinde başlangıç notasıyla son nota aynı olurdu. Ayrıca bir eserin veyahut şarkının şifre gibi görülen tonu belirlenirken en sona bakılırdı. Temel, herkesin kabul ettiği do majör dizisi -do, re, mi, fa, sol, la, si, do- ilgili minörden baz alındığında benim başlangıcımla sonuma çıkıyordu; yani la minör -la, si, do, re, mi, fa, sol, la-. Do'dan altı nota yukarıda...
Tam karşımdaki sanatın müziğine baktım. Aynı sokak, aynı manzara ve aynı kişi... Bu sokağa her geldiğimde, geçmişe tezat hep tek olurdum. Tuhaftır ki, bu resme baktığımda hep aynı ezgi kulaklarıma ulaşıyordu. Bu melodinin neden değişmediğini ve neden duyduğumu hiç sorgulamamıştım. Sadece tek bir yerde duymam, bir işaretti sanki. Çözemediğim o işaret...
