İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Adınızın son harfini ve soyadınızın son harfini buraya girin.
-A.Ş.
Başlama tarihinizi ve saatinizi buraya girin.
18.02.2021
23.20
♬
5. BÖLÜM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etüdün hızlı kısmında pat diye çalmayı durdum. Burada saç tararken tıkanan tıkanıklık gibi bir aksama vardı. Yavaşça, adeta slow motion'da ince ince eleyerek çalmalıydım. Başımı arkaya atıp ofladım. Her yavaş çaldığımda, orijinal hızında çalmak için sabırsızlanan tarafım beni sinir ediyordu.
Aynadaki aksime baktım. Yıldız vardı ama ışığı yoktu. Onu parlatabilmem için daha fazla çalışmalı ve sabırsız yanımı bastırarak kusursuza yakın bir sonuç elde etmeliydim. Kusursuzluk da göreceliydi pek tabii...
"Hadi Tara! If you can dream it, you can do it!" Hayal edebiliyorsam yapabilirdim, eminim. Derin nefes alarak tıkandığım kısmı alabildiğim kadar yavaş aldım. Hayal ederken neyi hayal edeceğimi düşündüm bir an için. Neyi hayal edecektim ki? Yıldız olduğumu mu? Bu zaten her an hayal ettiğim bir şeydi. Etüdün bu kısmını başarabildiğimi hayal etsem çok klişe kaçacaktı.
Aniden çalmayı bıraktım ve kemanımla yayı nota sehpasına astım. Aynanın karşısına geçip biraz kendimi izledim. Bir şey aklımı kurcalıyordu. Odaklanmama engel olan o şeyin kaynağını bulmalıydım. Sevgisizlik olabilir mi Tara? Asla! Asla böyle basit şeylerden dolayı odaklanma sorunu yaşamam! Ben sevgisizliği kabulleneli ve alışalı çok oldu. Dünkü istisnaydı. Bu yüzden mi Egemen Serra'nın yalanına ortak oldu? Büyük konuşma, Tara...
"Yeter!" Hırsla dönüp kemanımı ve arşemi aldım. O kadar ani duygu değişimleri yaşıyordum ki, kendim bile ne olduğunu kavrayamıyordum. Tara, bu hiç iyi değil! Değişen ruh ve duygu durumuma rağmen etüdü tekrardan çalmaya başladım. Bu sefer gerçek kendi hızında çalıyordum. İlk kez gerçek hızında çalacaktım ve bu hız çok hızlıydı. İçimdeki ışık şimdi yanmaya başlamıştı işte.
Boş tel, ikinci parmak, dördüncü parmak ve tekrardan boş tel.
İşte aynen böyle! Işığın parlaklığı birazcık daha artıyor. Etüdü bu hızda çalabilmek için ciddi pratik gerekiyordu ama ben bugün yeni deşifre ederek, olması gereken hızında çalıyordum. Bu yaptığım ne kadar yanlış olsa da başlamıştım artık ve bırakmaya niyetim yoktu.
