İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bunları söylemezdim, kimseye söylemedim de ama sen... Sen farklısın. Sana her şeyi anlatabilirim. Sen de belki böyle hissediyorsundur çoğu zaman. Neden kaçıyorsun? Herkesten, her şeyden kaçıyorsun ve bu kalbini tetikliyor." Sessizlik hâkim olduğunda duyumsadığım sesin gerçek mi yoksa rüya mı olduğunu anlamaya çalışıyordum. "Seni keşfetmedim veya çözmedim; biliyorum. Evet, seni biliyorum." Gülüşü nefeslenir gibiydi. Nefesi az da olsa bana vururken sanki nefesinde parfüm kokusu taşıyor gibiydi. Nefes güzel mi kokuyordu bu kadar? "Çünkü aynı hisleri, aynı şeyleri ben de yaşadım."
Rüya olmadığını çoktan anlamıştım. Gözlerimi açmak ve sarı gözlerini görüp sakinleşmek istiyordum ama bir yandan bu isteğime rağmen sesini dinlemek istiyordum. Daha doğrusu söylediklerini...
"Uyandığında, gözlerini açtığında karşında ben olmayacağım." Kalakalmam da neydi? Hayır hayır, olmayacak olması da neydi? "Seni o şerefs-" Sustu. "Bahsettiği adama gidecek kadar seni çok seviyor, sana değer veriyor. Sana değer veren biri varken bunun önüne geçen bariyer gibi engel olmayacağım." Engel değildi! Gitmesin! Yanlış düşünüyor! Uykum şu an geri gelemezdi! "Senin uyanmana yakın burada seninle konuşacak, sonra gideceğim. Biliyor musun, seni buraya getirirken gitmek hiç aklımdan geçmedi. Tuhaf... İçimdeki bir his buraya gelmemi istedi. Geldim ve o tuhaf hissin ne kadar haklı olduğunu gördüm. Keşke haklı olmasaymış ama." Gözlerimi aralamaya çalıştım.
Gidemezdi!
İlk seferinde göz kapaklarımı birbirinden ayırmaya çalıştım ancak her bayılan insan gibi başarısız oldum. İkinci, üçüncü, dördüncü derken hiçbir şekilde açamadım. Kalbim BPM hızını korkuyla artırdığında kafamda sadece onu göremeden gidecek olması vardı.
"Seni üstümde taşıdığım için hazırlıklıydım yalnız..." Güldü. Ben de gülmek istedim fakat tek kasımı bile hareket ettiremiyordum. Tekrar denedim gözlerimi açmayı, olmadı. "Kaçak... Aramızda kalsın ama çok güzel kokuyorsun be!" Tekrar ve son kez gözlerimi açmaya çalıştım.
NE?
Gözlerim aralandı!
O kadar kısık aralanmıştı ki, görse bile açtığımı anlamayacağından emindim. Ayakucumda oturuyordu ve daha az önce hissetmezken şimdi hissettiğim eli, elimi tutuyordu. Oyuncağı elinden alınacak çocuk gibi sıkıca tutmak istedim ama zaten hareket edemezken anlamasını da istemedim. Yüzü bana dönüktü fakat bakışları yüzümde değil, elimdeydi -elimizdeydi-.
