İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir insanın kalbinin aniden atmasının birden fazla nedeni olabilir. Heyecandan atabilirdi o kalp ya da heyecan sonrasında oluşan hayal kırıklığıyla da atabilirdi. Öfkelendiğinde insan, kalbin attığı hız o kişinin öfke gücüne bağlıdır. Korkuda da korkulan şeyin bizde uyandırdığı, duygu şiddetine bağlıdır. Peki bütün bunların dışında, adını koyamadığımız duygu sonucunda atan o kalp ritminin sebebi ne?
Kalbim atıyor, öyle bir atıyor ki bir an önce bulunduğu konumu terk etmek ister gibi BPM sınırlarını zorluyor. Onu engelleyen tek şey de bulunduğu bedenin sahip olduğu ruhun aklı. Eğer çoktan sol tarafımda atan şeyi dinleseydim bugün bu konumda olmazdım. Hoş, şu anki konumum da tartışılırdı.
"Kızım bıraksana ne yapıyorsun?"
"Kızım şu an beni taciz ediyorsun! Bıraksana!"
Tanıdık ses ve gerçeklerin üstüne karabasan gibi çöken ve yalanı oyun zanneden kötülük... Kötülüğe karşı bir kişi olmadım hiç, çünkü nasıl ki iyilik olmadan kötülüğü anlayamazsak, kötülük olmadan da iyiliği anlayamayız. Ancak şu an yaşadıklarım ve bana yapılan bu şey, kötülük olamayacak kadar çirkindi. Bunların hiçbirini hak etmemiştim, zaten kimse de hak etmezdi.
"Tarak'cım, sakin ol tamam mı? Eminim ki montajdır bu. Boş verelim, gel gidelim buradan." En sonunda dışarıdaki sesleri duymaya başladığımda gözlerim boşluğa bakar gibi Baran'a bakıyordu. Ağzımı aralamak istedim ama sanki biri dudaklarımın üstünü kapatmıştı. Kim benim dudaklarımı kapatabilirdi? Kimse bana dokunmaya cüret bile edemez. Senin ağzını kapatan sensin, Tara! O kadar zavallı bir durumdayım ki, kendimi bir an için müziğe layık göremedim.
Etraftaki meraklı bakışlar ve fısıldaşmalara bakarken yavaşça arkama dönüp nerede olduğuma baktım. Gökyüzünün güzelliğine güzellik katan tabelada öğrendiğim dilin okulunun adı koca ve süslü harflerle yazılıydı; Sforzando.
O kadar ağır bir şekilde hareket ediyordum ki, başka birisi benim hasta olduğumu bile düşünebilir. Fakat hayır, hasta olan ben değil, az önce baktığım insanlardı. Hasta olan, dünya üzerinde yaşayan herkesti. Bakışlarım yine ağır hareketlerle tam karşımdaki kişiyi buldu, bu videonun baş kahramanı; Züppe Mazhar. Yüzümdeki tebessüm büyürken başını telefondan, muhtemelen izlediği videodan kaldırdı ve bahçeye ufak bir göz atmasından sonra benimle göz göze geldi. Yüzümdeki tebessümümü görünce benimkinden farklı olarak onun yüzündeki afallama bende kahkaha atma isteği uyandırdı. Fakat her zaman olduğu gibi şimdi de bunu sonraya bıraktım.
