İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sakinim.
Kendime şunu tekrarlıyorum; "Sakinsin Tara,". Korkmamalıyım. Belki bir ümit sevgi görürsün, diyorum kendime. Kendimi kandırıyorum veyahut kandırmıyorum. Çoğu şeyin bilincindeyken bir yandan bilincinde olamama durumu kadar tezat ve ürkütücü bir an yok.
Attığım her ritmik adımda kalbim bunu bozarak hızlanıyor. Kendime takıntın yok, diyorum ama buna tezat hızlı yürü diyorum aynı zamanda. Sonra olacaklar beynimde film fragmanı gibi kısa bir şekilde dönüp duruyor. Geleceği görüyorum ve sakin olmamak elde olmuyor o dakikadan sonra.
Sakinim.
Artık müziği de duymuyorum, çünkü karşımda onun sesini bastıran kişiler var. Kimse konuşmuyor ve ben artık durmam gerektiğini hatırlayarak sanki onları kafede ağırlayan bir garson gibi az uzakta bekliyorum. Üzerimde etek kombini de belki bunu tamamlıyordur. Kalbimin hızlı atışı artık benim için sorun değil, çünkü yürümüyorum.
Tuhaf bir şekilde tanımadığım üç kişi vardı masada; biri kız, ikisi erkek. Kesinlikle onlara iki saniyeden fazla bakmadım. Amcam ve kuzenim olmalıydı. Acaba iki kuzenim mi vardı? Belki sarı saçlı gülümseyen kadın kuzenimin ablasıdır. Babası da bana yeşil gözleriyle merakla bakan kişi olmalıydı.
Gözleri güzelmiş.
Kuzenimin gözleri kahverengiydi. Sanırım o annesine çekmişti ama yengem ortalıkta yoktu. Belki de benimle tanışmayı istemeyecek kadar nefret ediyordur. Sarı saçlı diğer kuzenime baktım. Gözleri maviydi. Sanırım anneleri mavi gözlüydü. Tuhaf bir şekilde erkek kuzenimin hepsine tezat kahverengiydi. Acaba amcam lens mi takmıştı?
Amcam mı?
Babamın dudağı kıpırdıyor ama sesi çıkmıyordu. Neden ağzını kıpırdatarak konuşuyor ki? Acaba dudak okuyabildiğimi falan mı sanıyordu? Diğerlerine gözüm takıldığında Serra'nın da annesine dudaklarını kıpırdattığını gördüm. Neden herkes anlaşmış gibi ses vermiyordu?
Kulağımdaki çınlamaya benzer ses yavaşça belirginleştiğinde kendimi sudan çıkmış balık gibi hissettim. Tek fark, çırpınmak için hareket eden şey kalbimdi. Tara, transtan çık ve babana bir cevap ver! Anlasam cevap verebilecektim. Zaten müzik de susmuştu. O bile bu gergin ortamdan kaçmıştı. Acaba hazır kapı az ilerideyken çıkıp gitse miydim? Tara, saçmalamayı bırak ve babanın sorusuna artık bir cevap ver!
