İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgili Müzik;
Ben, bugün kaybettiğimi sanmıştım. Kaybettiğimi öğrendiğimde kulağımda çalan müzik meğer benim kazancımmış. Ben yanılgıya düşmüşüm müzik! Sen aslında bana kazandığımı söylemişsin fakat gözlerim kör, kulaklarım sağır olmuş ki ben anlayamamışım.
Seçmeyi kazandım. İstediğim gibi mi? Hayır. Anladım ki benim öğreneceğim daha çok şey varmış. Başaracağım müzik. Yavaş olan tempoyu biraz hızlandırmam gerekiyor. Eğer bu yavaşlıkta kalırsam, bugünkü gibi birinci olamam.
İkinciyim. Birinci olan üvey kardeşim.
Artık tekniğimi de geliştirmenin zamanı geldi! Acı mı? Kabul. Acısız tatlı da olmaz. Gözyaşı olmadan mutluluk olmaz. Teknik olmadan his de olmaz çünkü zaten uyguladığımız teknikler hisleri netleştiriyor.
Başaracağım, başaracağız.
-Yıldızsız-
♬
Bir kez daha kapıya şiddetle vurdum. Artık açmazsa burada put olacaktım! Bu adamın bu saatte ne işi olabilirdi ki? İşi falan yoktu. Sağırdı! Bir kez daha vurduğumda elim boşluğa geldi.
"Bu nasıl kapı çalmaktır, Çocuk? Manyak mısın sen?" Delirmiş gibi sırıttım ve omzundan itekleyip içeri geçtim. Arkamdan söylenerek kapıyı kapatmasına ise güldüm.
Bu sarayı özlemiştim.
"Neden geldin evime? Çıkıp gitmiştin diye hatırlıyorum?" Elimdeki kemanın kutusunu masaya koydum. Fermuarını çekip açtım ve kemanı çıkardım. Eskimiş ve neredeyse kırılmak üzere olan yastığı da kemanıma iyice yerleştirdiğimde o, başımda dikiliyordu. Aldırmadan arşeyi de çıkardım ve kırılmış küçük reçinemi yayın at kıllarından oluşan kısmına hızlı hızlı sürdüm.
"Neden evimdesin diyorum, Çocuk? Yine metroda mı çalacaksın?" Alaylı söylediklerine alayla kahkaha attım. Beni tanıyamamıştı maalesef ya da rol yapıyordu.
