İsmi ROCK F*CK MUSIC olan bir kanalda anonim yayın açtığımda bu kadar büyüyeceğim aklıma bile gelmezdi. Ünlülerin ses analizlerinde ne kadar kötü yorum yaparsam yapayım, ne kadar kötü yorumlara maruz kalırsam kalayım ben değil 'biz' büyümüştük.
Ben...
Ben alarm koymuştum saat 18.00'de kaçırmadan atayım diye. Uyuya kalmışım ve galiba çalmasına rağmen uykulu halimle alarmı kapatmışım. Kapattığımı da hatırlamıyorum üstelik. Alzheimerlık belirtileri gösteriyorum. HARİKA! Ve geç gelen saat için sorry. Moralim bozuldu bakın şimdi...
17.09.2021
19.13
♬
29. BÖLÜM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ali Kınık ne güzel demiş şiirinde; "Canım kardeşim... Tanrı'nın nimeti..."
Tanrı'nın bana verdiği nimetlerden biriydi, kardeşim. O nimetin kıymetini bilmek de bilememek de bana bağlıydı. Ben kıymetini biliyordum ama o, benim kıymetimi biliyor muydu ki? Benim, kıymetini bilmediğim anlar kısıtlıydı. Hiç yok diyemem ama bir o kadar da azdı.
Her kişinin bir hikayesi vardır doğduğu günden ölümüne kadar. Aldığı ilk nefes hikâyenin başlangıcıdır. Olaylar yaşar, bazı duyguları tadar ve kendi karakterini oluşturur hikâyede. Geçmiş, geleceğin basamaklarıdır. Ve bir gün olaylar döngüsü mutlak bir son'a yaklaşır. Kimisi hisseder kimisi farkında bile olmaz. Yol aldığı basamaklar çok görünür ancak aldığı yol, aslında bir hiç kadar azdır.
Kişi, kendi hikayesinin karakteridir.
Ve kişi, kendi son'unun başlangıcıdır.
Yargılar... Habersiz infazlar... Ön yargılar... Bencillik...
Karşımdaki manzarada her tür duygu vardı. Kimisi suçlu olduğuma inanmıştı kimisi belki de dönen oyunu fark etmişti. Kimisi ayıplamıştı kimisi karışmak istememişti.
Ve kimisinden çok herkes, bencildi. Hiç kimse suçsuz olduğumu söylememişti. Hiç kimse! Koca kalabalık karşımdaydı ve ben tektim. Müzik elbet yanımdaydı, ancak bu bencil insanların karşısında olmaya layık değildi. Onun bu çirkinlikte yeri yoktu.
Peki ben?
Ben bu çirkinliğe mi yakışıyorum? Neden herkes bencil? Herkes kendi hikayesinin karakteri olduğu için mi? Beni görüyorlarsa ben de o hikayelere dahil olmuyor muyum? İnsan, kendi sonunun başlangıcını da bu tabloda bana resmetmişti; gerçeklerin ne kadar doğru olabileceğini...
Bir çift mavi göz bana nasıl bakıyor öyle?
Ben ilk defa böyle bir bakışa maruz kalıyorum. Canımı yakmaktan beter etti bir bakış. Evet, sadece bir bakış. Öldürmüyor, süründürüyor. Bu bakışı kim unutur? Bu bakışların altında kim ezilmez? Bu bakışların altında kim ölmek için yalvarır?
