snowman for "narastoo" chapter 2

no 37

فضای شرکت از همیشه دلگیرتر بنظر میرسید
هوا ابری بود و هرلحظه امکان باریدن بارون وجود داشت
رزا درحالی که چندشاخه ی گل توی گلدون میذاشت ، به رادمنش زیر چشمی نگاه کرد

_چی شده گل خریدی؟

رادمنش با پالتوی قهوه ای و شال گردن کرم رنگ نگاهش کرد
_خواستم فضای شرکت تازه باشه

_درست مثل سال اول ازدواجمون.که هرروز با یک شاخه از سرکار برمیگشتی

مرد جوان دستی به ته ریش های جذابش کشید
_میبینم که فراموش نکردی

_خاطرات خوبمونو هیچوقت فراموش نمیکنم اما

_اما چی؟

_خاطرات بدمون گاهی جلوشونو میگیره

رادمنش دفتر روی میزش رو باز کرد و خودکارش رو برداشت

_خیلی خب دیگه برو سرکارت.منم کاردارم

_باشه جناب رئیس

رزا از اتاق رادمنش خارج شد و بطور اتفاقی پشت در آشپزخونه صدای مریم رو شنید که با تلفن حرف میزد

_بهت گفتم که.توی چنگمه.چندروز دیگه صبرکنی میبینی رسما مال خودم میشه

رزا به روی خودش نیاورد که چیزی شنیده و به میز خودش برگشت

پریزاد و آرسام از دفترشون بیرون اومدن و شدیدا مشغول داد و فریاد بودن

دختر جوان درحالی که شونه هاشو بالا مینداخت گفت:

_من نمیفهمم. برای چی حواست نیست؟

آرسام که مشغول پنهان کردن لکه ی شلوارش بود ادامه داد

_تو لیوان قهوتو روی من ریختی اونوقت فکرمیکنی تقصیر منه؟

_کافیه آرسام.مثل بچه ها غرغر میکنی

_آره شاید چون دارم میسوزم.نگران نباش اصلا حالم خوبه

و پریزاد با لج در دستشویی روبرای پسر باز نگه داشت
_فقط زود برو تو.خستم کردی

رزا پیش خودش فکر کرد که رابطه ی بامزه ای بین این دونفره و شاید باید بهشون راجب مریم هشدار بده
اما بخاطر حسادت ذاتیش تصمیم گرفت جور دیگه ای بازیو ادامه بده

وارد آشپزخونه شد و به مریم نگاه کرد
_باید حرف بزنیم...
______________________________________

ساعت نزدیکای ۱۲ ظهر بود
احمد از پلی لیست موبایلش آهنگ اولویا رودریگو (happier) رو پلی کرد
پنجره هارو باز کرد و از هوای آفتابی استانبول لذت برد

به آشپزخونه رفت تا برای خودش چیزی آماده کنه
چاقو رو برداشت و مشغول پوست کندن سیب زمینی ها شد
اهنگ با معنی غم انگیزش روحش رو متاثر کرد
با بی احیاطی به کارش ادامه داد