Final
Yirmi iki yılı tamamen acılarla geçmiş yirmi dört yaşındaki genç bir adam, çiçek atılan bir yolda yürüyor ve ondan beş yaş büyük bir adamla evleniyor. Birbirleriyle geçen üç yılından da bildikleri gibi artık sonsuz olmaya hazırlar. Ne tek bir ev, ne tek bir yatak onlar için önemli.
Onlar sadece tek bir beden olmak istiyor.
"Gergin misin?" Aldığı soruyla birlikte genç hafifçe gülümsüyor ve ona uzatılan eli tutuyor. "Hayır." Kalplerinin hızlıca atmasını dert etmiyorlar. Onlar birlikteyken kalplerinin her zaman böyle attığını biliyorlar.
"Hava bugün biraz yağmurlu." Yeminlerini etmeden gökyüzüne bakıyorlar. Güneş, bulutlar tarafından esir alınmış ışıklarınının yeryüzüne inmesi engelleniyor. Dert etmiyorlar, her özel günlerinde yağan yağmura alışkınlar. "Buna alıştım." Kıkırdıyorlar, kırmızı alı boyunca yürümeye devam ediyorlar.
Birbirlerini hastalıkta-sağlıkta, hüzünde ya da mutlukta sevmeye devam edeceklerine yemin ediyorlar. Tutkuyla, insanların onları yargılamasını önemsemeden öpüşüyorlar. Tek bir beden oluyorlar. Genç öpücükleri sırasında ağlayan bedenin gözyaşlarını siliyor, ağlamamasını söylemiyor çünkü konuşursa kendinin de ağlayacağını biliyor.
Yağmur başlıyor. Kimse yerinden kıpırdamıyor. Saçlarının veya makyajlarının bozulup, kıyafetlerinin ıslanmasını umursamıyorlar. Yağmurun altında gülüp eğleniyor ve fotoğraflar çekiliyorlar.
Bu bir veda değil.
Çünkü biliyorlar.
Bir avuç genç olarak...
Endişelenmeleri gereken hiçbir şey yok.
💮
Bitti mi yani?
Bitti gibi oldu.
Neden böyle oldu ki şimdi?
Ağlayacağım resmen.
Efgan, şu an yayımda olan en uzun soluklu kitabımdı.
Kitabın başındaki hüznü sonuna taşımamak için çok çabaladım, normalde mutlu son yapmayı sevmediğimi çoğu kişi bilir zaten (sanırım ilk kez bir kitabım mutlu sonla bitti).
Kitapta açıklamadığım ya da birşeyler belirtmediğim çok yer olduğuna eminim fakat hatırlamadığım için oraları es geçtim. Eğer böyle bir yer varsa sorular sormaktan çekinmeyin.
Efgan en sevdiğim kitaplarımdan biri, sanırım konusundan dolayı.
Final ise tam aklımdaki gibi olmadı, normalde kötü son yapacaktım. Yoongi falan en son kaçırılmasında ölecekti ama bir anda aklıma böyle bir son geldiği için biraz değiştirdim.
Ve böyle daha güzel oldu gibi sanki.
Özel bölüm gelir mi emin değilim, isteklere bağlı olabilir bunlar. Ama muhtemelen bir-iki tane falan gelebilir.
11 Nisan 2021'den beri benimle olan ya da sonradan katılan herkese teşekkür ederim.
Sizlerin bir oyu, bir yorumu beni buralara kadar getirdi.
Çok teşekkür ederim ve son vedamı etmek isterim.
Final bölümünün sonu,
Hina,
Gururla sundu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
• efgan •
Fanfiction[min yoongi ✝ jeon jeongguk] Her şey bir anda başka şey olabilir.
