• efgan •

on bir

11• 23 Haziran 2013

"Dokunma bana! Vurma! İstemiyorum, dur!" Genç bağırıyordu müşteri olarak gelen adam ona vurmaya çalışmaya devam ediyordu. "Dünya kadar para ödedim buraya ben! Kıpırdama!" Genci saçından tutup yere yatırdıktan sonra sırtına basmıştı. "Senin sızlanmalarını dinlemeye gelmedim buraya!"

🖤

"Ceset çıplak. Ayak bilekleri ip ile boğazına bağlanmış. Yüzünün sol tarafı yandaki kayaya vurulmuş ve muhtemel ölüp sebebi kan kaybı." Jeongguk kendi telefonunda Jimin'in attığı fotoğraflara bakarken Yoongi'nin telefonunda onunla konuşuyordu. "Yüzü dağıldığı için kimliğini kimse tespit edemiyor. Ayrıca öldükten sonra bağlanmış gibi görünüyor, otopsiden sonra anlaşılacak." Jimin gördükleri anlatırken Jeongguk, Yoongi'ye bakıyordu. "Babasının işine benziyor." Onun yaptığına eminlerdi.

"Seokjin hyungun olmadığına eminsin değil mi?" Jimin onaylar sesler çıkartmıştı. "Onun boynunun sağ tarafında dövmesinin olduğunu söylemiştin, bunda yok." Jeongguk rahat bir nefes alıp kendi telefonu kilitlemişti. "Sonuçlar çıktığında bana göndermeyi unutma," ardından aramayı sonlandırmışlardı.

"Bitirdim," Yoongi, Jeongguk aramayı sonlandırdığı gibi konuştuğunda masadan kalkarak test kitabı ve kalem ile Jeongguk'un yanına ilerlemişti. Jeongguk test kitabı ile kalemi alıp soruları okuyarak doğru ve yanlışları işaretlemişti fakat yanlış yoktu. Yoongi, Jeongguk'un yarım yamalak bilgileri ile birkaç ayda hiç yanlış yapmadan test çözecek konuma gelmişti. Yaşıyla mı ilgiliydi? Ama yaş aldıkça insanların bir şeyler öğrenme konusunda zorlandığını duymuştu.

"Aferin," demişti Jeongguk, Yoongi'nin saçlarını karıştırırken. "Hepsi doğru," Yoongi sevimlice gülümserken Jeongguk onun gülüşünde takılı kalmıştı. Sahi, ne güzel gülüyordu. "Ama bazılarında zorlandım," Yoongi test kitabını Jeongguk'un elinden alırken mırıldanmıştı. "Yapmam uzun sürdü."

"Bu normal, daha yeni okuma yazmayı çözdün." Jeongguk güldüğünde Yoongi'de gülümsemiş ve diğer konuyu çözebilmek için masaya geri oturmuştu. Sadece birkaç saat sonra, Yoongi on altıncı testini çözerken uyuyakaldığında Jeongguk onu odasına taşımış ve onları korumak adına aşağıda bekleyen Kıdemli Polis Memurlarına mesaj atmıştı. Memurlar bir süre sonra zili çalıp içeri girdiğinde Jeongguk içmek için üç fincan kahve yapmış ve yine birkaç saat boyunca konuşmuşlardı.

🦋

"Yıkıldı ailesi," Jimin kahve içerken mırıldanmıştı. "Annesi bayıldı, babasıda yapan kişiyi bulup öldüreceğini söyledi." Aile konuları Jimin'in en üzüldüğü şeylerdi. Çocuklarının cesedini teşhis etmek ya da diğer her şey. "Yirmi yaşındaymış, üniversite öğrencisi." Jeongguk, mandalinalı cheescake yiyen bedene bakmıştı. "Yoongi'nin yaşında." Düşünmüştü bir süre. "Hido ve Soyeon dışında bütün öldürdükleri en fazla 22 yirmi iki yaşında." Jimin kaşlarını çatmıştı. "Halk yakında ayaklanacaktır, neden yirmi yaşındakiler öldürülüyor diye."

Jimin derin nefes aldığında Yoongi tabağını öne doğru itmiş ve gülümsemişti. "Bitti." Ağzını mendil ile silerken küçük gözleriyle camdan dışarı bakmıştı. "Dışarı çıkabilir miyim?" Jeongguk başını sallayıp Jimin ile Yoongi'yi dışarı yollamış ardından Yoongi'nin yediği tatlının parasını ödeyip çıkmıştı kafeden.

"Merkeze gitmem gerekiyor," Jimin telefonuna bakarak konuşmuştu. "Eve gidin dikkatlice," iki sokak uzaklıktaki polis merkezine gitmek için sağ tarafa ilerlediğinde Jeongguk, Yoongi'ye bakmıştı. "Ne yapmak istersin?" Yoongi omuzlarını sallayarak Jeongguk'un ceketine tutunmuştu. "Eve gidebilir miyiz?" Jeongguk başını sallamış ve otobüs durağına ilerlemişlerdi.

"Ggukie," otobüs görüş açılarına girdiğinde seslenmişti. "Efendim?" Otobüse bindiklerinde Jeongguk kartını iki kere okutmuş ve Yoongi'yi boş bir yere oturtmuştu. "Önemli değildi," demişti fakat gözleri dışarıdaki birindeydi. "Emin misin? Endişelendin sanki." Yoongi başını sallamıştı. "Hayır, endişelenmedim."

"Sıkı tutun," Yoongi'nin ellerini ön koltuğun tutma yerlerine koymuştu. "Aniden fren yaparsa bir şey olmasın," Yoongi gözlerine bakmıştı Jeongguk'un ve Jeongguk, onun gözlerinde birçok duyguyu görmüştü. Şimdi neden kalbi hızlanmıştı peki? "Teşekkür ederim."

🖤

"Baba," çocuk mırıldanmıştı. "Bana neden bunu yapıyorsun?" Başını ayakta tutamıyordu ve canı yanıyordu. "Ne zırvalıyorsun yine?" Yaşlar, gözlerinden akarken kanda iz bırakıyordu. "Canım çok acıyor," gözleri kanlanmıştı ve görüşü eskisi gibi değildi. "Çok acıyor," boğazı acıyordu çünkü az önce burada olan adam onun boğazını sıkıca bağlamıştı. "Kes sesini."

🖤

"Ggukie," Yoongi seslenmişti. "Ggukie neredesin?" Odasında yoktu. Banyoda, mutfakta, oturma odasında. Evin hiçbir yerinde yoktu. Yoongi endişe ile etrafa bakınmaya devam ederken koltuğa oturduğunda evin kapısı açılmıştı. Yoongi heyecanla kapıya koştuğunda gördüğü beden gülümseyen yüzünü soldurmuştu. Gözleri büyümüş, geri adım attmış ardından koşarak odasına girerek kapıyı kilitlemişti. Jeongguk'u aramak adına telefonunu aramış fakat bulamamıştı.

Paniklemişti.

Ne yapacağını bilmiyordu ve onun adım seslerini duyuyordu. Gözleri dolduğunda, pencereye ilerlemiş ardından açarak bağırmıştı. Ağlayarak bağırdığı için sesi çatlamıştı. Korku ile bağırıyordu ama insanlar, onu aptal yerine koymuştu. Deli gözüyle bakıp, yüzlerini ekşitmişlerdi ve o sırada kapı açılmıştı.

Yoongi sırtını dışarı verip onu gördüğünde öleceğini kabullenmişti. Elinde mutfaktaki en keskin bıçak, eldivenler, yüzünde bir maske, başında da bir şapka vardı. Kameralar, onun yüzünü bilemeyecekti. Jeongguk ve Jimin bunu yapanı bilecekti ama inanırlar mıydı?

Ona doğru yaklaşırken Yoongi cama çıkmıştı. Beşinci kattan atlarsa ölür müydü? Emin değildi. "Yardım edin!" Tekrardan bağırmıştı. Adam ona yaklaşırken o da pencerenin tamamen dışına çıkmıştı. Oturur pozisyondayken gözlerini kapatıp derin nefes almış ve son kez arkasına bakmıştı. Fakat onu olması gerekenden fazla yakında gördüğünde bedeni itilmişti. Düşmemek için tutunmaya çalışsada tutunamamış ve bedeni, bir kamyonetin üzerine düşmüştü.

🦋

Saçma gidiyor diyeceksiniz ama sadece bekleyin, finale daha çok var.

Bölüm sonu,
Ben Hina,
Sizi seviyorum.