Playful Love (On-Going) Altruista Pessoa Series #2

Chapter Fifty Nine

Song: Pagitan-Moira

Lines:

Kahit di pa yata kayang
Hindi ka na makita
Babangon sa umaga
Hindi ko pa man makita
Mahahanap rin ang kalma
Tulad nung nandito ka pa
Hindi na pipigilan ang luha
Sa bawat oras na maisip ka
Hindi mawawalan ng pagasa
Sa pagitan ng wakas, at ng simula

Daisy's POV

Sadista?

Iyan siguro ako sa sarili ko, sa mga pagkakataong ito. Habang nakikita ko siyang masayang kasama si Rose sa may garden area. I've never seen him this happy before. With his full smile na halos masira na ang labi niya sa pagtawa at pagngiti.

Yes, I'm here in somebody's house, rooftop, near our house, or should I say HIS HOUSE. Bayad na nga pala siya sa akin ng nabili niya iyon. With the org gadgets, I've seen him laughing with Rose beside him.

What am I doing here? Sort of--- confirming things. Hindi ko na alam. Parang nanghahawak pa rin ako sa gahiblang pag-asa na hindi siya, Kuya Simon is accusing him, Kuya Simon is wrong, hindi niya magagawa sa akin iyon. Mahal niya ako! Imposible!

I look closer at them; Ethan's Mom came and Rose happily emphasized her hand with a ring on it. My engagement ring! I know it's my ring, alam na alam ko ang detalye noon. It's mine, how dare he let my ring on her? Bakit hindi na lang bumili ng bago?

Anong nangyayari, mahal? Bakit ganito? Primo... My Primo...

My phone rang and it was my partner in org. I breathed before I answer her call.

[F?

Yes? Any news?

Nakuha na ang CEO's visitor list sa pinasearch mong company for the past weeks.

May lead?

Please check your email. I already sent it for your reference.]

Pinatay ko na ang tawag at agad na binuksan ang sinasabing email habang umiiyak.

At kailan ba ako pinakinggan ng tadhana?

Five consecutive days na dumalaw si Ethan sa listahan. Hindi pa nagkasya sa isang puntahan, kailangan talaga masundan. I've never seen this coming.

Bad memories flash back to me..

"Hindi ka dapat sa industriyang iyan, sinisira mo ang reputasyon na meron ang bangko niyo! I will do everything to destroy you! To see you on your weakest, hanggang sa gumapang ka nang lumalapit sa akin at nagmamakaawa." He once said. How should I forget? Akala ko tapos na..

Muli akong tumingin sa kanila, parang rinig ko ang malakas nilang tawanan, hindi ko makita ang Ethan ng nagdaang araw. Balisa, malungkot, stressed! Parang naiintindihan ko na kung bakit..

Madali naman akong kausap, kapag sinabi niyang ayaw niya na, hindi naman ako mamimilit, hindi naman ako susugal ulit, hindi naman ako ganun! Pero siguro nga eto na, I am just delaying the inevitable. Ganito rin pala kami matatapos, sana kinausap niya na lang ako. Mahirap ba iyon?

He guided Rose and his mom to his car and drove away. Nanginginig ang bawat parte ng katawan ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Ayaw tanggapin ng sistema ko ang mga nangyayari. Hanggang sa nagtuluy-tuloy ng bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pala pinipigil. Iniyak ko, iniyak ko ng iniyak hanggang sa mapagod ako. I even shouted and curse a lot. I even look how high this place I am right now. My negative thoughts missed me a lot and here it comes again.

No! No! No! Si Baby Maki! May Lola pa, may Notnot, Baby Yo at Poknat pa! Sai, no! You have friends..

"Good memories.. Come on, Sai! You can do this! Good memories.. Come on! Happy thoughts where are you?!"