CEHENNEM ÇİÇEĞİ (BİTTİ)

34.Bölüm 🖤 1 - 1

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar 🖤

Not : Yeni bölümü beğeni ve okunma sayısına göre güncelliyorum. :)

34.Bölüm

2 Ay Önce

"Ama Stolas'ın buraya başka iblis almadığını biliyordum." İçimde bir yerlerde küçük bir kız çığlık atıyordu.

"Çok doğru! Ama bu Lilith! Efendimiz onun kaçmasında bizzat yardımcı oldu. Lilith, efendimiz için hep istisna olacaktır!"

🖤🖤🖤

Günümüz

Dylan beni gülümseyerek karşıladığında kapı eşiğinde bir süredir dikiliyordum. Gelmesi uzun sürmüş, anladığım kadarıyla kapıyı çaldığımı bile geç duymuştu. Ne yaptığını ve ne işle meşgul olduğunu bilmiyordum. Umurumda bile değildi.

"Hoş geldin, aşkım!"

Kapı eşiğinde durmuş, Dylan'ı incelerken evden dışarı doğru yoğun bir fon sesi duyuluyordu. Kendisinden buram buram erkeksi parfüm kokusu geliyor, giydiği siyah tişört rüzgardan dolayı dalgalanıyordu.

"Hoş bulduk!" Gülümsemeye çalışarak holden içeri adım attım. Dylan ceketimi üstümden alırken burnuma Dylan'ın parfümünden başka kokular da gelmeye başladı. Et, kereviz ve yağ kokusu salonu kaplamıştı.

"Sana nefis yemekler hazırladım."

"Neden zahmet ettin? Çok fazla aç değildim."

Tamamıyla yalandı. Her şeyi hatırladıktan sonra ailemle yemek yiyemez olmuştum. Isadora'nın yüzüne bakamıyor, diğer aile bireylerine yalan söylemek istemiyordum. Vaktim odamda geçiyor, bu yüzden çoğunlukla öğünleri kaçırıyordum. Annem işe gittiğinde yemek yemek için iniyor bir daha odamdan çıkmıyordum.

Bugün de vaktimi hazırlanmak için harcamış, yalnız yemek yeme fırsatını kaçırmıştım. Mutfaktan gelen kokular karnımı guruldatsa bile Dylan ile romantik bir akşam beni cezbetmiyordu.

Bu yüzden holden geniş salona geçerken pek heyecanlı değildim. Beyaz mumların etrafı kuşatması, kırmızı güllerin masayı donatması ben de gülme hissi yaratıyor, içimde eskiden geriye kalan iyilik Dylan'a acıyordu.

"Son günlerde baş başa vakit geçiremediğimizi fark ettim." dedi açıklama yaparak.

"Ne gerek vardı ki? Yarın düğünden sonra bir şey yapabilirdik."

"Biliyorum, hayatımızı bu geceden sonra hep beraber geçireceğiz. Ancak bu gece böyle özel bir kutlama yapmak istedim."

"İyi düşünmüşsün." dedim geveleyerek.

Sofraya yönelirken adımlarım beni geri gitmeye zorluyordu. Sanki yemek yemeye değil de idam sehpasına gidiyordum. Hoş, giyotin bile sofranın ambiyansında gözüme hoş görünüyordu.

Kırmızı güller başrol oynadığı masaya epey özenildiği belliydi. Yemekler ortada yoktu fakat porselen tabaklar özenle dizilmiş, mumlar masa dahil odanın her yerine serpiştirilmişti. Evin ısısı bile normal zamankine göre biraz artırılmıştı.

Dylan oturmam için sandalyemi çektiğinde ne diyeceğimi bilemiyordum. "Sen otur." dedi Dylan tatlı bir sesle. "Ben yemekleri getireyim."

"Yardım etmeme gerek var mı?"

Dylan mutfağa gitmeden önce gülümsedi. "Hayır. Her şey zaten hazır. Lütfen rahatına bak!"

"Peki."