CEHENNEM ÇİÇEĞİ (BİTTİ)

60.Bölüm 🖤 Karışıklık

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar 🖤

60.Bölüm

"Aynen." Lucifer gülümsedi. "Bana katılacağını biliyordum. Onunla vakit geçirince göreceksin, insanlar arkadaş canlısı varlıklar."

"Kesinlikle dediğini yapacağım." Hatta bununla kalmayacak Lilith'in gerçek yüzünü herkese gösterecektim.

🖤🖤🖤

Gösterememiştim. Lilith Cennetin gözde kişilerinden biri halini alırken Lucifer daima onunlaydı. Ona yol gösteriyor, Cennette ne yapması gerektiğini tek tek açıklıyordu. Uzun zaman birlikte vakit geçiriyor, herkes Lilith'in iyi olması için başla çalışıyordu.

Kesinlikle diğerleri umurumda bile değildi. İsterse bütün varlıklar Lilith'in olabilirdi. Benim umurumda olan kişi Lucifer'in onun bir gölgesi haline gelmesiydi. Diğerleri Lilith ile dilediğini yapabilirdi.

Kederden bir ağacın köşesine kıvrılarak oturduğum bir vakitti. Dizlerimi karnıma kadar çkemiş, kanatlarımı olabildiğince kapatmıştım. Suskun bir meleği oynamak, biraz dinlenmek istiyordum.

Lilith'in yaratılışının birinci senesi olduğu için herkes bunu kutlamaya gitmişti. Başta Lucifer olmak üzere herkes bu kutlamaya yardım etmiş, üşenmeden her yeri süslemişlerdi.

Tırnaklarımı kemirdiğim bir vakit ağaç dallarının gövdelerinden ışıltı dolu yapraklar yerlere doğru süzülüyordu. Pembe ve beyaz tonlarındaki yapraklar yeri renklere boğuyor, her yeri mis gibi kokutuyordu.

"Burada ne yapıyorsun?"

Metatron yanıma yaklaştığında hafifçe irkildim. Üstündeki gümüş renkli bir üniforma, yüzünde hoş bir gülümseme vardı. Lucifer'in kardeşi olduğu için onu her zaman nazik karşılardım. Çünkü yıllarca beraber çalışmış, Metatron'u ben de kardeşim gibi görmeye başlamıştım.

"Oturuyorum." dedim. Gülümsemesine karşılık vermek istiyordum fakat mutlu olacak bir halde değildim. Sahte bile olsa!

"Kutlamalarda seni göremeyince nerede olduğunu merak ettim. Bütün hafta ortalarda yoktun." Çünkü Lucifer'in o kadına yaklaşmasını izleyip küremde çıldırmakla meşguldüm. Kaç kez ortalığı darmadağın edip ağladığımı söylesem herkes bana deli muamelesi yapardı.

"Dinlenmek istedim."

"Ben de yanına oturabilir miyim? Biraz konuşuruz."

Başımı salladım. "Elbette. Sorman hata!"

Yanıma oturdu ve sırtını tıpkı benim gibi ağaca verdi. Ağacın gövdesi bir metreden fazla bir ene sahip olduğu için ikimizin yaslanacağı bir duvar görevi görüyordu.

"İnsanlar geldiğinden bu yana herkes onlarla ilgilenmeye başladı. Bu tantanadan bıktım doğrusu."

Başımı ona doğru çevirdim. "Sen de mi?"

"Evet." diye onayladı. "Eskiden burası daha huzur doluydu, sanki. Şimdi işler değişiyor."

"Sonunda biri benimle aynı fikirde." Kötü biri olarak lanse edilmek istemiyordum. Dışlanmak, aşağılarda bir yerde yaşamak geldiğim konum neticesiyle bana bir hakaret olurdu. Üstelik Lucifer'den uzaklaşmaya gönlüm el vermiyordu.

"Seni burada bir başına oturmuş görünce senin de sıkıldığını anladım."

"Haklısın, çok sıkıldım!" İnsanlarla bir problemim yoktu. Benim derdim sadece ve sadece Lilith'ti. Ya da Lucifer'in ona gösterdiği ilgi ve alaka mı demeliydim?