Şiir

Bölüm 14

Nihayet iyice üşütmeden kalkmaya ikna olmuştu Safiye, zor olmuştu huzurun koynundan ayrılmaları. Sık sık geleceklerine söz verip kalktılar cennet köşesinden:

- Ben bu huzuru arkamda bırakıp gitmek istemiyorum hiç Naci

- Canımın içi, huzur bu denizde, bu yeşilde, bu güneşte değil ki. Huzur yanyana nefes almamız bizim. Nereye gitsek bizimle o yüzden. Kalmaz arkamızda korkma, bırakmam..

Safiye gülümseyerek güzel gözlerine baktı kocasının derin derin, göz kapaklarını sevdi: Haklısın Naci. Hem denizin mavisi hem doğanın yeşili bizimle geliyor gözlerinde, görüyorum. Sonra güneş teninle eşlik ediyor bize (elini gözlerinden usulca yanağına indirdi)

- Akşam kızıllığı dudaklarınla sızıyor odamıza, büyülüyor bizi yine tüm dilekleri kabul edercesine... (Naci onun dudağında gezdirdi baş parmağını bu kez)

Birbirlerine bakıp gözlerinin en içine kadar gülümsediler, ufak bir öpücükle buluştular.

- Gidebilir miyiz o zaman şimdi? :)

Başını salladı Safiye: Gidelim Naci. Gözlerin durur mu onlar da gelsinler. Ki ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin

Safiye'nin şiiri değiştirmesi hoşuna gitti Naci'nin: Bu şiir böyle değildi sanki hayatım :)

- Benim için böyle artık Naci, gitmeleri sildik biz çoktan

- İyikilerle...

- İyikilerle...

El ele arabalarına geçtiler. Arabanın sıcağına oturunca üşüdüğünü daha bir anladı Safiye.

- Ay üşümüşüm gerçekten Naci. Bir an önce evimize gidelim. Vallahi kaybettik kendimizi. Saat da geç olmuş, sabahtan beri bıraktık her şeyi

- Isınırsın şimdi Safiye'm. Fena mı oldu hem, sık sık yapalım bunu.

- Çok güzel oldu hem de Naci, yapalım tabi.

Naci karısının kendini yine eve kaptıracağını bildiğinden garantiye almak istedi: Söz mü?

- Söz :)

Yolda giderlerken Naci bebeği açıklamak için bir kere daha şansını denedi, bu heyecanı içinde tutmak, sabretmek çok zordu çünkü.

- Evdekilere söylemeyecek miyiz hala hayatım? Bak sağlıklıymış bebeğimiz. Gittik doktora bir sıkıntı yok çok şükür.

- Ay Naci maşallah de (eski bir alışkanlıkla kulağını çekip arabanın kapısına doğru üç kere vurdu Safiye)

Gülümsedi Naci: Maşallah hayatım, maşallah tabi. Ama bak bulantıların başladı, yakında bir gariplik olduğunu anlayacaklar zaten

- Birkaç hafta daha sabret Naci lütfen. Hazır değilim henüz

- Tamam Safiye'm tamam. Ama dayanamıyorum artık haykırmak istiyorum herkese bunu bil lütfen, çok zor. Nasıl sabredeceğim bilmiyorum

- Naci zaten hiçbir iş yaptırmıyorsun bana senin yüzünden anlayacaklar ya

- Ne yapayım Safiye'm yoruyorsun kendini sen de

- Tamam dikkat edeceğim ama sen de sakin olacaksın. İyiyim ben tamam mı doktoru duydun, hasta değilim hamileyim sadece.

- Tamamm hayatım, elimden geleni yapacağım. Hem madem iyisin, doktordan da izini kaptığımıza göre bu akşam kaçamayacaksın benden :)

Safiye utangaç bir şekilde gülümsedi: Kaçmak istemiyorumdur belki Naci, ne belli?

Naci'nin gözleri parladı bu söze: Daha mı hızlı gitsem ki ben? :)