Şiir

Bölüm 9

Safiye güçlü durmaya çalışıp Gülben'in merak ve endişe dolu bakışlarından kaçmak istedi.

- Negatif işte Gülben, ne olacaktı? Ben demiştim sana zaten. Sen ısrar ettin diye yaptım, yoksa ben biliyordum. Daha hazır değilim zaten iyi oldu

- A-aynen abla. Doğru zamanda olur zaten. Kısmet bu işler. Kusura bakma ben de tutamadım çenemi yine işte. Hem siz evliliğinizin tadını çıkarıyorsunuz daha di mi, daha güzel, diye durumu toparlamaya ve gülümsemeye çalıştı Gülben de.

O sırada kapı açıldı Şennur hanım girdi içeri telaşla: Ay iyi burdasınız. Okşanlar 1 saate kadar geliyormuş. Yola çıkmışlar. Hazırlanmaya geldim ben de ineceğim hemen yine. Hadi durmayın siz de hazırlanın. (Hırkasını astı askıya) Aşağıyı görseniz nasıl güzel oldu bayram yeri gibi...

- E-evet. Ne güzel. Ben.. ben de bir eve bakayım, üzerime başka bir şey giyeyim. Gelir alırım seni Gülben birlikte ineriz (Şennur hanım odasına giderken Safiye kapıya yöneldi)

- Tamam abla... (Gülben sormaya korkarak) İyisin, iyisin ama di mi?

- İyiyim Gülben, neden kötü olacakmışım? (Tam gidecekken elinde tuttuğu Şennur hanım gelince peçeteye sarıp sakladığı teste bakıp Gülben'e uzattı) Bunu da çöpe atarsın di mi, elimde kaldı öyle Şennur hanım aniden girince

- Tabi, tabi atarım abla ver sen. (Testi aldı, baktı kısa bir süre) Zamanı gelince olacak ama biliyorsun di mi ablacım?

Safiye kardeşini rahatlatmak isteyerek başını sallayıp eve geçti. Kimseyle karşılaşmamak için içinden dua ederek yavaşça açtı kapıyı. Banyoya girdi hemen, orada tuttuğu gözyaşları yanaklarından peş peşe süzüldü. Aşağı inmesi gerekiyordu şimdi, zamanı değildi biliyordu. Sevdiklerinin mutluluklarını paylaşması gerekiyordu. Ama bu şimdi birileri kalbini avucunun içinde sımsıkı sıkıp parçalarken zorla, acıyla gülümsemeye çalışmak gibiydi yüzlerine.

Bu sonucu baştan kabullenmiş olması gerekiyordu, düşük bir ihtimaldi zaten, daha çok zamanları vardı. Naci ile konuşmalarını düşünüp teselli bulmaya çalıştı. İçeriden sesler geldiğinde derin bir nefes aldı herkes aşağı iniyordu, yüzünü yıkadı. Aynaya bakıp o güçlü duruşunu geri kazandığından emin olduktan sonra çıktı banyodan. Çıktığı gibi de onu bekleyen Naci ile karşılaştı.

- Hıh sonunda geldin hayatım, indi herkes aşağıya. Seni bekliyordum ben de

- Geldim Naci, hadi gidelim biz de. Gülben'e de yardım edeceğiz bekletmeyelim.

- Tamam Safiye'm, ederiz tabi.

Naci durgun gördüğü Safiye'nin yanağını okşadı: Sen iyisin di mi güzelim?

- Hı hı iyiyim Naci, hadi

Safiye tekrar ağlamaktan korktuğu için Naci ile göz göze gelmemeye çalışıp hemen çıktı kapıdan. Aşağı inip Gülben'in kapısını çaldılar ama Gülben hazır değildi.

- Abla bir iki dakika daha işim var geliyorum hemen.

- Aman Gülben ya! Tamam Naci sen in aşağı hadi bizi temsilen bari. Bekliyorum ben Gülben'i.

- Yardım etseydim size

- Yok yok Naci, yavaş yavaş ineriz biz zaten. Çocuk gelmeden aşağıda ol sen

- Tamam o zaman hayatım, iniyorum ben

Naci öpücük atıp ikişer ikişer indi merdivenleri, bu çocuğun gelişi bile heyecanlandırmıştı onu, görebiliyordu Safiye. Bugün ona bu haberi vermeyi ne kadar çok isterdim diye düşündü hayatın onlara hazırladığı sürprizi bilmeden.