Şiir

Bölüm 29

Sabah Safiye uyandığında Naci'nin yanında olmadığını gördü. Gözünü açtığı gibi sevdiği adamı görmenin huzuruna çok alışmıştı. Birden kötü hissetti kendini, yatakta doğruldu. Tam o anda Naci'nin yastığına bırakılmış üzeri elbette kuş motifli bir not buldu.

Hemen notu açarak okumaya başladı.

"Güzel sevgilim, seni kızımızın odasında bekliyoruz. Seni meraklandırdığım için üzgünüm ama kızımla yaptığım anlaşmayı bozamazdım. Seni ve hayatıma kattığın her güzelliği seviyorum. Sana çok aşığım Safiye'm, çok. Doğacak kızımız için ne kadar heyecanlı olduğumu anlatamam. Sana her gün daha çok hayran oluyorum. Umarım seçtiklerimiz hayallerindeki gibi olmuştur. Sen benim hayallerimden bile güzelsin.

Not: Kalbimizin yol göstericisi papatyaları takip et :) "

Safiye yüzünde bir gülümseme, gözünde birkaç damla mutluluk gözyaşı ile okudu bu güzel notu. Bir an önce sarılmak istiyordu ona. Demek birkaç kez sorup cevap alamadığı baba-kız konuşmalarının sırrı güzel bir sürprizdi. Aceleyle yataktan kalkmadan önce heyecanını hissedip içinde kıpırdanan kızını okşadı.

- Günaydın bebeğim, ne kadar şanslıyız görüyor musun? Hadi ablanla babanın sürprizine bakalım güzel kızım benim.

Safiye eli belinde gülümseyerek geldi papatyaların başına. Eğilip bir tanesini eline aldı, kokladı güzel bahar kokusunu. Koşmak geliyordu içinden ama anı yaşamayı öğreniyordu. Yavaş yavaş yürüdü papatyalı yolu. Kapalı kapının önüne geldiğinde derin bir nefes aldı, kapıyı açtı sonra.

Naci ve Tomris: SÜRPRİİİİZZZ, diye bağırdılar ellerindeki boya rulolarını kaldırarak.

Safiye elinde olmadan güldü onların bu hallerine, üzerlerinde boyacı tulumları ile çok tatlı görünüyorlardı.

- Siz ikiniz ne yapıyorsunuz böyle? :)

Tomris: Bebeğin odasını boyayacağız Safiye abla. Benim odam gibi güzel olacak, çok sevinecek o da.

- Siz mi boyayacaksınız? (Şaşkınlıkla sordu Safiye)

Naci yerdeki şeffaf kutusunda açılmayı bekleyen yeni tulumu hemen aldı ve ona uzattı: Tabii isterseniz siz de bize katılabilirsiniz. Hiçbir iş yapmana izin vermediğimi söylüyordun ya hayatım. Bunu hep birlikte yapabiliriz. Tabi dikkat etmen şartıyla.

Safiye kıkırdadı ve ona uzatılan tulumu aldı: Bunu giymek zorunda mıyım gerçekten?

Tomris kendinden emin bir şekilde başını salladı: Evet Safiye abla, bütün boyacılar böyle yapar.

Safiye bilmiş bir şekilde konuşan kızın saçlarını okşayarak gülümsedi: Öyle mi? Peki o zaman. Ama bunun bize olacağından emin misiniz? (Şişkin karnını okşayarak sordu)

Tomris: Olur çünkü senin için en büyüğünü aldık.

Naci konuyu toparlamaya çalıştı: Yani aslında bu kıyafetlerin rahat çalışabilmemiz için büyük olması önemli ve bebek büyümeye başladığında...

Naci ona baktı, bunun onu kızdırmadığından emin olmak için ama Safiye gülüyordu.
- Hey! Tamam! Sorun değil :) Bu göbekle 36 beden olmadığımı zaten biliyorum. Bunu giyip geleceğim, tamam mı? Çok hızlı olamayabiliriz, bizi bekleyin :)

Safiye çıkınca Naci derin bir oh çekti. Safiye son günlerde oldukça alıngandı. Bunu anlayan Tomris:

- Üzgünüm baba! Merak etme ona şişman olmadığını söyleyeceğim.

- Ah hayır, hayır! Bence sorun yok. Bu konuyu bir daha açmazsak iyi olur, tamam mı? Tabii ki Safiye şişman değil, sadece hamile ve kardeşin büyüyor. Bu çok normal.