Şiir

Bölüm 11

Naci çalan telefonla uyandı, Safiye'yi uyandırmamak için hemen çıktı odadan. Han arıyordu.

- Ya neden açmıyorsun bu telefonu sen?

- Sana da günaydın Han. Sabaha karşı geldik ya eve hani uyuyorduk.

- Tamam tamam, ablam yanında mı?

- Uyuyor o daha, bana söyle.

- Gülbenleri almaya gidiyoruz biz şimdi Ceylanla. Geliyorlar eve onu haber verecektim ablama.

- Tamam uyandırmayayım şimdi. Birazdan söylerim ben

- E iyi tamam o zaman. Biz 1 saate evde oluruz heralde

- Tamam Han, hadi görüşürüz

Naci uyandırmaya kıyamayarak tekrar yanına uzandı karısının yavaşça, saçlarını okşadı.

- Benim güzel karım, bebeğimin annesi... diye fısıldadı, yumuşacık bir öpücük bıraktı güzel saçlarına.

Safiye yatakta biraz kıpırdandı ama uyanmadı: Safiye'm... Hiç kıyamıyorum size ama sonra bana kızarsın biliyorum. Gülbenler geliyormuş canımın içi. Uyan da onlara geçelim istersen.

Safiye gözlerini ovuşturdu, tek gözünü açarak: Günaydın Naci. Çok uyudum yine di mi?

Naci gülümsedi: Çok normal hayatım, çok yorgundun. (Naci dudağını öpmek için yaklaştı ama Safiye acele ediyordu)

- Gülbenler eve gelmek üzereymiş, emzirecek kız iyi beslenmesi gerekiyor ama evde bir şey yok. Kalkmam lazım üzgünüm Naci

- Sadece bir öpücük!

- Ben bilirim senin o sadece öpücüklerini Naci, hadi :) (Safiye kalkıp hazırlanmaya başladı hemen)

- Yavaş Safiye'm, başın dönecek (Naci de ayağa kalktı). Hayatım..

- Efendim Naci

- Senin de iyi beslenmen gerekiyor.

- Tamam Naci hazırlayalım, birlikte yiyeceğiz işte.

- Ve şey...

- Ne oldu Naci? Ne yaptın yine çıkar ağzından baklayı

- Okşanla konuşmuştuk o hazırlayacaktı bir şeyler Gülbenlerde. Hem baba da herkes de çok seviyor yemeklerini, tanıyoruz da, temiz yani. Sen de yorulma diye ben..

- Aşk olsun Naci ya iş mi çeviriyorsunuz siz benim arkamdan?

- Hayatım öyle değil. Okşan'ı biliyorsun hastanede yardım edemedim yemekleri ben yapacağım diye tutturdu. Şennur hanım tamam demiş zaten.

- İyi hadi öyle olsun bakalım. Ne yalan söyleyeyim hiç halim yoktu. Bu seferlik affedildin Naci Ataç

Naci gülümseyerek gömleğini aldı dolaptan: Teşekkür ederim kraliçem :)

İkisi hazırlanıp Gülbenlerin evine gittiklerinde herkes çoktan orada toplanmıştı. Çok geçmeden kapı çaldı.

Neriman: Ay ablamlar geldi yaşasın. Bebek seveceğiz sonunda

- Ay Neriman, sakın yapışma çocuğa hemen bak, daha çok küçük

- Of tamam abla ya vallahi iyi ki senin çocuğun değil, elletmezdin sen bize hiç

Safiye'nin zaten fazla duygusal bu zamanında Neriman'ın sözlerine üzüldüğünü fark eden Naci hemen durumu toparladı: Eminim ablan harika bir anne olur Neriman, sizin için olduğu gibi. Haklı zaten, bebekler ilk doğduklarında dikkatli olmak lazım