Şiir

Bölüm 26

Safiye o sabah uzun zamandan sonra şiddetli bir mide bulantısıyla uyandı ve banyoya yetişmek için koşmaya başladı. Naci endişeyle kalktı, bir süredir böyle olmamıştı. Arkasından hemen banyoya gitti.

Kapı kapalıydı, Naci iyi olduğundan emin olmak için kapıyı tıklattı.

- Gelme, Naci lütfen! Beni daha fazla böyle görmeni istemiyorum.

- Lütfen Safiye, seninle olacağım

Naci kapıyı aralamıştı ki o sırada seslere uyanan Tomris gözlerini ovuşturarak banyonun kapısındaki babasının yanına geldi, Safiye Naci'ye baktı, rahatsız olduğunu anlayan Naci kapıyı kapattı hemen.

- Baba ne oluyor? Safiye abla iyi mi?

Bu sırada içeriden Safiye'nin öğürme sesleri gelmeye başladı tekrar. Endişeyle başlarını çevirdiler. Naci Tomris'in korkmaması için ona gülümseyerek bakmaya çalıştı, ellerini tuttu ve onun seviyesine inmek için dizlerinin üzerine eğildi.

- Korkma Tomi, Safiye ablan iyi. Kardeşin biraz yaramazlık yapıyor sadece :) Hamilelikte kadınların böyle mide bulantıları yaşamaları çok normal. Birazdan geçecek tamam mı?

- İyi görünmüyordu ama

- Sen şimdi yatağına dön. Ben ilgileneceğim onlarla tamam mı, iyi olacaklar. Merak etme. Güveniyorsun di mi babana?

Tomris rahatlamış gibi başını salladı: Tamam baba, ben biraz daha yatacağım o zaman. İlgilen sen onunla

- Tamam kızım, hadi bakalım

Tomris odasına dönünce Naci içeriden gelen seslere daha fazla dayanamayarak içeri girdi. Hemen karısının yanına gidip zorla tutmaya çalıştığı saçlarını rahatlaması için o tuttu, sakinleşmesi için sırtını okşadı. Biraz sonra bulantısı hafiflediğinde sifonu çekip Naci'nin yardımıyla ayağa kalktı söylenerek Safiye. Kapıda Tomris'in sesini duymuştu, ona korku dolu gözlerle baktığını görmüştü.

- Hay Allah ya korktu çocuk da Naci, korkuttum yine onu

- Yok Safiye'm iyi o merak etme konuştum ben. Sen nasılsın?

- Siz dışarı çıkıp dolaşın biraz Naci istersen, birlikte vakit geçirin. Ben çıkamayacağım heralde, midem hala-

Yeni bir mide kasılmasıyla tuvalete eğildi tekrar. Midesindeki son şeyleri de çıkardıktan sonra oldukça halsiz düştü, başı da dönüyordu. Duvara tutunup kalkmaya çalışırken Naci yardım etti. Dengesini kaybetmek üzereyken tuttu.

Endişeyle: Hayatım... İyi misin? Dur, dikkat et

Safiye halsiz bir şekilde cevap verdi: Başım... başım dönüyor (eliyle başını tuttu)

Naci'ye yaslandı.

- Tamam hayatım sakin ol. Hadi yatağımıza gidelim şimdi, dinlen sen.

Gözleri dolmuştu: Özür dilerim Naci bu günde

- Shh sakın Safiye'm, özür dilenecek bir şey yok. Önce siz iyi olacaksınız, her şey sonra

Naci karısının yüzünü yıkadı ve bir havluyla bebek gibi kuruladı. Ama baş dönmesi geçmemişti Safiye'nin. Belli etmemeye çalışsa da düşüp bebeğine zarar vermek istemediğinden istemsizce Naci'nin kolunu sıkı sıkı tutmasından anlıyordu Naci onun iyi olmadığını.

Karısının saçlarını sevip düzeltirken sordu: Nasıl hissediyorsun şimdi? Daha iyi misin?

Gülümsemeye çalıştı Safiye: Daha iyiyim, birlikte gidebiliriz. Vapura binecektik bugün söz verdik Tomris'e