Şiir

Bölüm 4

Safiye'nin kendisini itmesiyle bir adım geri giden Naci şaşkın gözlerle kapıya baktığında bütün aileyle göz göze geldi. Bu durum zaten zar zor sakinleşen Safiye'nin tekrar panik olmasına yetti de arttı bile. Heyecanla kekeleyip durumu toparlamaya çalıştı:

- Ho..hoşgeldiniz. Şey Naci de ekmek almaya gidiyordu şimdi, ekmek için şeye. Fırına. Tam kapıya geliyorduk biz de. Ekmek, sıcak ekmek çünkü Bayram getirmemiş. Bu Bayram da evlendikten sonra iyice saldı konuşacağım onunla da zaten. Onu konuşuyorduk biz aramızda. Çünkü kahvaltı için ekmek önemli. Naci seviyor biliyorsunuz... ekmeği yani. Hepimiz de seviyoruz. Güzel bir şey yani zaten. Siz... siz kahvaltı yaptınız mı, hazır zaten sofra bekledik biz. Hazır yani her şey

Hikmet diğerlerine döndü: Sizce ne zaman susar?

Neriman gülmemek için ağzını kapattı. Han ise durumu toplamaya çalıştı.

Han: Tamam abla, biz kahvaltı yaptık aşağıda zaten afiyet olsun size. Biz çıkacağız zaten şimdi, baba da kitap okuyacaktı odasında dinlenir, çıkmaz yani.

- Neden çıkmasın canım? Neden? Çıkar tabi. Onun da evi burası. Çıkabilir yani. Hem öyle olur mu, özledim sizi çay içelim birlikte. Gülben'i de çağıralım, sıkılmasın o da. 

- Gülben iyiydi ama sen bilirsin abla. Ben üzerimi değiştirip çıkacağım ama kalamayacağım. İsterseniz ekmeği ben alayım, siz kahvaltınızı yapın.

- Yok, yok Naci gidiyordu zaten. Di mi Naci? Hadi (Naci'yi kovar gibi arkasından hafifçe ittirdi. Naci şaşkınlıkla kekeledi)

- E.. evet. Gidiyordum zaten ben. Gideyim hemen. Acıktık çünkü

Hikmet: Acıkmışsınızdır tabi. Baklava da al damat. İyi gelir

Safiye utanarak öksürmeye başlar.

- Helal Safiye

- Canınız istediyse alırım tabi Hikmet amca ama şekeriniz

- Sen al, al Safiye sana bir şey demez şimdi. Ben yemesem de al sen. Torun istiyorum ben.

Han babayı susturmaya çalıştı: Baba lütfen!

- Ben çayı koyayım, diyerek yanlarından kaçtı Safiye. Naci de ekmek almak için apar topar kapıdan çıktı.

Han: Aşk olsun baba ne konuşmuştuk?

- Ne var Han, görmüyor musun hallerini çok komikler. Eğlendik biraz ne var? Hem istiyorum yalan değil ki

- Tamam baba tamam. Eğlendin yeter bu kadar tamam mı?

- Ay bu evde gülmek de yasak zaten. Çay içeceğim ben. Benim de evim burası Safiye haklı. Neden kapanacakmışım odaya?

- Baba sen dedin ya kitap okuyacağım odamda diye. Yoksa tabi istediğini yaparsın

- Vazgeçtim şimdi, sizden izin mi alacağım?

- Tamam baba, hadi geç sofraya o zaman. Ablam getirecek çayını. Neriman sen ne yapacaksın? Okula geçene  kadar babaya hakim ol lütfen

- Tamam abi merak etme, bende o iş.

- Çocuk muyum ben emanet ediyorsun, bacak kadar çocuğa bir de 

- Yok baba yanında olsun diye ondan dedim, geçin hadi siz

Han yukarı çıkarken, Neriman ve baba sofraya oturdu. Safiye utancından sağa sola yürüyor, mutfaktan dışarı çıkamıyordu. Neyse ki Naci hızla döndü fırından. Kapıdan girdiği gibi yanına çağırdı Safiye onu mutfaktan.

- Ay anlamışlar işte Naci, rezil olduk. Torun diye tutturdu adam.

- Safiye'm bu yeni bir şey değil ki. Hikmet amca hep söylüyordu bunu zaten. Unuttun mu?