Şiir

Bölüm 20

Ertesi gün evde günlerdir olduğu gibi herkesten isim önerileri gelmeye devam ediyordu.

Neriman: Abla ben bir isim daha buldum bak buna kesin tamam diyeceksiniz. Senin gibi dupduru çok güzel olacak kesin kızın abla. Duru olsun mu?

- Teşekkür ederim kardeşim ama olmaz

- Ama neden abla ya? Kaç tane seçenek sundum size. Enişte sen bir şey söyle bari

- Neriman'cım teşekkür ederiz. Önerdiğin tüm isimler çok güzel ama ablan haklı olmaz. Çünkü biz bebeğin ismine zaten karar verdik.

Heyecanla yerinde kıpırdanıp sordu Neriman: Aa ne olacak? Ne olacak?

- Umut Şiir Ataç

- Ay abla... Ne güzel olmuş ya. Şiir gibi olmuş ismi de gerçekten. Tam size yakışmış

Hikmet: Ev maşallah kütüphaneye döndü, torunların isimlerine bak Masal, Şiir. Han sen de yap bir tane Roman koyarız adını, Neriman korkma seninki de hazır: Öykü. Tamamlar seriyi rahatlarız sonra

- Ay baba neden dalga geçiyorsun ya ne ayıp! Sevmediniz mi şimdi?

Han: Sen bakma babaya abla. Çok güzel olmuş. Adıyla yaşasın inşallah

- Teşekkür ederiz Han, inşallah

- Aman bir şaka yaptırmıyorsunuz ya. Geri kafalı mıyım ben? Hem ben severim şiir zaten, bundan sonra daha çok seveceğiz anlaşıldı :)

- Bir gelsin o sağlıkla, hem de nasıl seveceğiz (elini tuttu Naci Safiye'nin)

- İyi damat hep okuyordun başkalarının şiirlerini. Üzülme artık ben niye şiir yazamıyorum diye bak sen de şiir yapıyorsun (kıkırdadı Hikmet. Neriman ve Han gülmemeye çalışıyordu)

- Tövbe estağfurullah baba ya. Gülmeyin ya sizde. Hadi yiyin yemeklerinizi

Han ve Neriman dayanamayıp gülmeye başlarken Safiye de utangaç gülümsemesiyle yemeğine döndü.

Naci masayı silerken Neriman ve Safiye mutfakta bulaşıkları yerleştiriyordu. Neriman bebek için çok heyecanlıydı ablasına sürekli sorular soruyordu. Kardeşi olacak gibi hissediyordu.

- Abla hareket ediyor mu peki? Kaç aylık oldu ya ben hissetmek istiyorum artık onu

- Yok Neriman. Ben de hissetmiyorum daha. Doktor yakında hissedersin dedi ama bilmiyorum. Ben de çok istiyorum

Safiye belli etmese de bebeğinin hareketlerini hala hissetmediği için endişeleniyordu. Doktor son kontrolde hissetmemesi için bir neden olmadığını söylemişti. Bebeğini hissedemediği için iyi bir anne olamayacağı konusunda kendini suçlamaya başlamıştı bile.

Safiye'nin yüzünün düştüğünü fark eden Neriman durumu toparlamak istedi.

- Ay abla ne güzel az kalmış o zaman. Hissederiz zaten zamanı gelince. Güzel Umut ne zaman isterse :)

Safiye de gülümsedi kardeşine. Mutfağa Naci girdi o sırada.

- AA ben sana hiçbir şeye dokunmayacaksın demedim mi ama Safiye'm? Hadi geç içeri sen

- Vallahi dinlemedi beni enişte. Ama eğilmesine izin vermedim anlaştığımız gibi merak etme, ben yerleştirdim hep

- Aferin Neriman :)

- Bak bak işbirliği yapmışlar bir de

- Yaptık tabi abla. Her şey Umut için :)

- E iyi hadi madem. Az kaldı zaten. Belim ağırdı uzanıyorum ben biraz