Şiir

Bölüm 16

Safiye mutfağın kapısına geçti: Ya bu ne hal, herkes mutfağımda. Kaç kişi yıkıyorsunuz bulaşıkları siz? Yalnız kaldım içerde

- Abla sen artık hiç yalnız kalamazsın ki :)

Safiye gülümseyerek elini karnına götürdü. Onu böyle görmek herkes için yeni ama çok güzeldi

- Sıkıldım ama ben de yardım etseydim size

Naci yanına geldi karısının: Hayır hayatım dinleneceksin sen. Ben halledeceğim bulaşıkları az kaldı zaten. Siz geçin Safiye'min yanına, sıkılmasın

Han: Yok Naci tamam biz Nerimanla hallediyoruz. Sen ablamın yanında ol hadi.

Neriman: Evet hocam. Hem sonunda mutfağa girebiliyoruz biz, seve seve yaparız

Gülben: Ben de burdayım zaten

Han: Gülben hadi sen de Masal'ın yanına git. Geliyoruz biz de

Naci: Tamam o zaman geçiyorum içeri, teşekkür ederim çocuklar

Diğerleri içeri geçtiğinde Ceylan Han'ın yanına geldi: Demek bulaşıkları Han bey hallediyor. Aferin. Sen bayağı normalleşiyorsun Han, diyip geçti içeri Han'ı güldürüp.

Neriman güldü abisinin bu hallerine.

Diğerleri içeride sohbet ederken bulaşıkları yıkadıktan sonra Neriman ve Han da geldi.

Gülben: Abla kaç haftalık şimdi bebek? Anlatsana ya. Ne zaman öğrendiniz? Neden söylemedin bana? Sonra tek başına mı yaptın testi? Hani birlikte yapacaktık??

Aa dur bir Gülben nefes al. Oldu biraz öğreneli biz

- Biraz? Ne kadar??

- Aslında biz.. 3. Aya yaklaştık

- Ne?

- Ne? Kızım maşallah doğunca öğrenseydik, verirdiniz hemen kucağımıza

- Abla aşk olsun ya! 3 ay sakladınız mı bizden? Neden ki? Biz paylaşamaz mıydık mutluluğunuzu

Naci: Öyle değil Gülben. Biz senin doğum yaptığın gün öğrendik hamile olduğunu ablanın. Telaşı vardı herkesin, erteledik biraz sadece

- Aa sen demek ki o gün o yüzden bayıldın abla! Kahve istememeler falan..

Başını salladı Safiye.

- Ama yine de 3 ay beklemenize gerek yoktu

- İyi olduğundan emin olmak istedim Gülben, biliyorsun işte. 

- Çok şükür yolunda ama her şey 

- Çok şükür

Gülben ablasının yanına oturdu, kollarını sardı omzuna: Canım ablam benim. Hamileliğin ilk aylarının zor olduğunu biliyorum, korkularını tahmin edebiliyorum. Sen bütün bunları yaşarken gece gündüz yanımızda oldun bizim. Yordun kendini, yine fedakarlık yaptın. Özür dilerim abla, biz senin hakkını nasıl öderiz? (Gözleri dolmuştu Gülben'in)

- Aa Gülben saçmalama, ne özürü? Tabi ki yanında olacağım senin, hepinizin. Siz benim canımsınız bunu hiçbir şey değiştiremez ki. (Gözlerini sildi Safiye) Hepsi geçti bak, sen de Masal da herkes de iyi çok şükür 

- Sen de iyisin di mi abla? 

- Ben hiç bu kadar iyi olduğumu hatırlamıyorum Gülben, bu kadar iyi olabileceğimi, hatta olunabileceğini bile düşünmezdim. Hiç merak etmeyin çok iyiyim ben

Naci de duygulanmıştı, ortamı yumuşatmak istedi: Ben çayları getiriyim o zaman

Yüzünü yıkadı hızlıca banyoda önce, bu mutluluğa şükretti. Çayları koydu bardaklara sonra geçti içeri. Herkese servis yapmaya başladı. Safiye almak için bir bardağa uzandığında Naci tepsiyi geri çekti.