Şiir

Bölüm 18

Sabah Naci heyecanla erkenden uyandı. Karısına kahvaltı hazırladı, tepsiye koydu özenle. Safiye'nin artık itiraz etse de bunlara alışmasını istiyordu, sürprizler yapmak istiyordu ona. Tepsinin ortasına papatyaları da yerleştirdi, sonra hazırladığı kahvaltıya baktı gururla. Çok güzel görünüyordu.

Odanın kapısını elinde tepsi olduğundan koluyla zorlukla açıp içeri girdiğinde Safiye de uyanıktı.

- Günaydın canım. Sen de erken uyanmışsın.

- Evet, çok heyecanlıyım Naci. Sen ne zaman uyandın?

- Ben de heyecandan uyuyamadım hayatım, bak kahvaltını getirdim sana.

- Naci şey... (Tepsiye baktı şaşırarak, kocasının hevesini kırmak istemiyordu, nasıl söyleyeceğini bilemedi)

- Ne oldu hayatım?

- Yani çok güzel görünüyor, ellerine sağlık ama burada yemesek olmaz mı? Daha rahat olur hem sofrada

- Hayatım ama bugün özel bir gün, özel olsun istedim. Bak o kadar hazırladım, özendim. Baş başa yapalım kahvaltımızı burada. Söz veriyorum değiştireceğim çarşafları...

Safiye sessizdi hala.

- Hem acıkmadı mı bebeğimiz? Hadi lütfen. Bir an önce kahvaltımızı yapalım da bebeğimizin cinsiyetini öğrenelim.

Safiye kıramadı sonunda kocasını, önce dökmemek için fazlaca özen gösterip keyif alamasa da oldukça acıkmıştı. Bebeğini de görecek olmanın heyecanıyla kısa süre sonra iştahla yemeye başladı. Naci karısının ekmeğine reçel sürüp uzattı, kocasının ona bebek gibi bakmasına gülerek ısırdı Safiye ekmeği. Ama bu hızlı kahvaltı erkenden yine bir bulantı hissiyle kesildi. Sonunda birkaç gündür kusmadığı için fazlaca mutlu olan Safiye endişelendi.

- Hadi aç bakalım ağzını

- Naci, yeterince yedim hayatım, daha fazla yiyemeyeceğim.

- Hadi canım. Bebeğimiz için.

- Biliyorsun Naci işte, sabah bulantım var, lütfen.

- Tamam canım, en azından portakal suyunu iç o zaman olur mu? Bak sizin için sıktım, çok vitaminli.

Safiye portakal suyunu yudumlarken Naci hızla kıyafetlerini değiştirmeye başladı, çok geçmeden hazırdı.

- Eveet bebeğimizle buluşmaya hazırım bile :) (coşkuyla söyledi ellerini açarak)

Safiye onun heyecanına güldü.

- Tamam, hemen hazırlanıyorum ben de. Ama saat hala çok erken. Umarım doktoru yatağından kaldırmak zorunda kalmayız :)

Safiye hazırlanmaya başlarken Naci gülerek mutfağa götürdü tepsiyi.

Aynaya baktı Safiye. Sonunda karnının görünmeye başladığına şüphe yoktu, gülümsedi, karnını okşadı.

- Bugün senden kızım mı oğlum diye bahsedeceğimizi öğrenmemize izin vereceksin artık di mi bebeğim? Lütfen ama. Bak çok merak ediyoruz biz.

O sırada Naci odaya girdi:

- Hayatım, kiminle konuşuyorsun?

- Korkma annemle değil :) Bebeğimle. İkna etmeye çalışıyorum öğrenelim artık diye :)

Naci ona arkadan sarıldı, boynunu öptü.

- Ee nasıl gidiyor? İkna oldu mu minik yaramaz? :)

- Bence anlaştık di mi bebeğim? :) (karnına bakıp söyledi Naci'ye döndü sonra) Hareketlerini hissetmek için sabırsızlanıyorum Naci