Şiir

Bölüm 31

Safiye eli ağrıyan belinde yavaş yavaş geldi Naci'nin yanına.

- Ay Naci bugün bu kız çok hareketli ya

Naci gülümseyerek oturmasına yardım etti Safiye'nin, karnı epey büyümüştü artık, zorlanıyordu.

- Benim güzel kızım annesini yoruyor muymuş? Halledeceğim şimdi Safiye'm merak etme sen

- Ne yapacaksın Naci? Durduracak mısın çocuğu? :)

- Bak şimdi...(karnına eğilerek konuştu) Böyle anlaşmamıştık seninle ufaklık. Anneyi yormak, üzmek yoktu. Cevap ver bakalım babaya (elini koydu, bebeğinin cevap verir gibi hareketlerini hissedince gülümsedi) Hımm... Öyle mi diyorsun babacım tamam. Affettik o zaman seni. Kıyamaz annen de sana. Di mi Safiye'm?

Safiye de elini koydu karnına, okşadı hemen: Kıyamam tabi, kızmadım ki, ona kızamam ben. Yine de biraz daha sakin olsa sevinirim :)

Naci konuşmaya devam eder gibi yaptı: Aa öyle mi diyorsun babacım sen? Ama neden öyle yaptın?

Kıkırdadı Safiye: Naci ya :)

- Dur Safiye'm, konuşarak çözeceğiz biz kızımla

- Ne diyormuş bakalım kızın? Ne konuştunuz baba kız

- O üzmek istemiyormuş seni hiç, çok seviyormuş, kıyamazmış o da. Dünyanın en güzel annesiymişsin. Bak bu sefer ben demiyorum o diyor :)

- Hmm... Başka ne diyor? Dünyanın en iyi babasına sahibim de diyor mu?

Gülümsedi Naci, yanağını okşadı karısının: Özür diliyor bir de daha önce gelmediği için (kendini kastetti Naci)

- Dilemesin... geldi ya önemi yok artık öncesinin. Bugün var sadece, ve bugün her şey iyi ki var, iyi ki böyle

Onlar gülümserken birbirine bebek yer değiştirir gibi dışarıdan görünür şekilde hareket etti içerde, canını yaktı annesinin. Safiye karnını tutup ufak bir "Ah" dedi.

Naci endişeyle: Safiye'm iyi misin?

- Bir dakika....(derin bir nefes aldı) Ay tamam, geçti Naci, sola geçti bu sefer de galiba. Vallahi durduramayacağız biz bu kızı

- Ah kızım ya. Ama bana söylemişti zaten

- Neyi?

- Ben aslında annemin canını yakmak istemiyorum ama yanınıza gelmek için sabırsızlanıyorum. Her gün büyüyüyorum ben ve burası her gün bana biraz daha küçük geliyor ondan böyle yapmak zorunda kalıyorum demişti :)

- (Safiye de oyuna devam edip karnına doğru konuştu) Biz de sabırsızlanıyoruz seni kucağımıza almak için küçük yaramaz. Ama zamanını bekle olur mu? Erken gelmek yok

- Yok annesi, gelmeyecek erken. Akıllı kızım benim. Konuşuyoruz biz onunla merak etme sen

Safiye'nin yaşı nedeniyle erken doğum riski olması belli etmemeye çalışsa da korkutuyordu onu. Safiye başını omzuna yasladı kocasının, eli şişkin karnındayken. Naci karısını sakinleştirmeye çalışarak usul usul saçlarını okşadı. Panik yapması erken doğumu tetikleyebilirdi çünkü. Safiye'nin geçmişi düşünüldüğünde gebelikle birlikte travmalarının tetiklenmesi an meselesiydi ve Safiye'yi sakinleştirecek tek kişinin Naci olduğunu herkes biliyordu. Sessizce otururlarken koltukta Naci aklına gelen şeyle ayağa kalktı.

Safiye anlam veremedi birden: Ne oldu Naci? Nereye gidiyorsun?

- Safiye'm ne unuttuk biz?

- Neyi unutmuşuz Naci?