Şiir

Bölüm 28

Birlikte kahvaltı hazırlarken Naci her zamanki gibi karısını düşünüyordu.

- Hayatım çok ayakta kaldın, sen geç içeri istersen az kaldı zaten. İyisin di mi?

- İyiyim Naci, seninle birlikte mutfakta olmak hoşuma gidiyor lütfen. Hem akıllandım artık merak etme, yorulursam hemen söyleyeceğim sana.

- Buna nasıl sevindiğimi bilemezsin Safiye'm. Ama yine de gel bakalım sen şöyle. Belki sen yorulmadın ama kızım yorulmuştur.

Elinden tutup mutfaktaki sandalyeye oturttu karısını.

- Ay Naci ne yapıyorsun ya domatesleri doğruyordum.

- Ben hallederim Safiye'm.

- Olmaz, sen şimdi suyunu çıkarırsın onların

Naci memnuniyetsiz karısına gülümsedi.

- Tamam hayatım öyle olsun. Ama otururken de yapabilirsin bunu getiriyorum sana bak

Safiye masada otururken doğramaya başladı domatesleri. Gerçekten ağrımaya başlayan beli için böylesinin daha iyi olduğunu fark etti, ne şanslıydı. Kendi yorgunluğunu bile ondan önce anlayan bir adamla evlenmişti. Zaten kendisini ertelemeye o kadar alışmıştı ki, Naci iyi ki vardı.

O sırada Tomris kapıdan seslendi yeni uyanmış uykulu sesiyle:

- Günaydın

- Günaydın kızım

- Günaydın Tomris'cim. İyi uyuyabildin mi?

- Evet Safiye abla. Hiç uyanmadım. Çok rahat yatağım teşekkür ederim

- Harika, çok sevindim tatlım.

- Safiye abla, sen nasılsın?

Safiye işini bitirmişti, hızlıca elini kurulayıp kapıya geldi, küçük kızın yanağını okşayarak: Merak etme canım, ben de kardeşin de çok iyiyiz tamam mı? Bir sorun yok.

Tomris gülümseyerek başını salladı.

Naci de yanlarına gelmişti mutlulukla onları izliyordu.

Tomris: Yardım edebilir miyim size?

- Şu anda yardım gereken bir şey yok canım, salata hazır. Ekmeklerin kızarmasını bekliyoruz. Hadi sen içeri geç

Naci: Acıktın mı bakalım sen Tomi :)

- Eveet baba çok acıktım :)

- Hadi al bunu, koş sofraya bakalım :)

Tomris babasının uzattığı salatalığı alıp neşeyle sofraya koşarken birbirlerine mutlulukla gülümsediler.

- İkisinin bizi böyle sabırsızlıkla sofrada beklediği günler için çok sabırsızlanıyorum

Karnını okşadı karısının.

- Bu kızın da şimdiden sabırsızca yemek bekliyor zaten Naci. Çok acıktık biz de :)

Naci gülümsedi: Kıyamam ben size hemen geçiyoruz sofraya o zaman. Naci şef sizi asla aç bırakmaz :)

Safiye güldü: Aa iki gün mutfağa girdin şef oldun hemen maşallah

- Hızlıyımdır Safiye'm biliyorsun :)

- Tövbe tövbe :)

Birlikte son tabakları alıp gülerek sofraya geçtiler.

Tomris: Baba bugün ne yapacağız? Dışarı çıkacak mıyız? Eğlenecektik hani

Naci belli etmemeye çalışsa da hala dünkü olay yüzünden endişeliydi. Safiye'yi asla bırakamazdı bugün.