Şiir

Bölüm 19

Eve geldiklerinde Naci kapının kilidini açar açmaz zaten onları bekleyen bütün ev halkı kapıya toplandı.

Neriman tiz bir sesle: Ay ablamlar geldiiii, diye bağırdı.

Naci gülümseyerek karısının terliklerini verdi, eğilmesin diye yardım etti giymesine. Bu sırada Neriman çoktan ablasının boynuna sarılmıştı bile: Ay abla hoşgeldiniz. Tebrik ederim. Ben bildim işte demiştim size. Kızlar tarafı kazanıyor eniştee

- Hiç şikayetim yok Neriman. Aksine çok mutluyum. Ablan gibi çok güzel bir kızımız olacak

Gülben de hemen gelip ablasının boynuna sarıldı: Ablaaa kızlarımız birlikte büyüyecek inanabiliyor musuuun?

- Ay Gülben, Neriman bir durun da yapış yapış. Dışarıdan geldik tamam teşekkür ederiz de yani, hamileyim ben bunaldım

Hikmet: Kız haklı atladınız üstüne. Ben tebrik edemedim daha. Saygı da kalmadı öncelik versinler

- Aman baba ya heyecanlandık ne yapalım?

Hikmet onlara gözlerini devirip döndü Safiye'ye: Tebrik ederim kızım. Çok mutlu oldum, hayırlı olsun. Damat seni de tebrik ederim (gülümseyerek omzuna vurdu Naci'nin)

- Teşekkür ederiz Hikmet baba :)

Neriman, Gülben: Ay abla söylesene ne dedi doktor? Büyümüş mü? Ultrason fotoğrafını getirecektin söz vermiştin nerede? Kime benziyor?

- Ay bir durun da elimi yıkayayım. Var fotoğraf, sabredin (banyoya doğru yürüdü Safiye)

- Neriman, ablan biraz nefes alsın canım. Sen herkesi içeri götür, geleceğiz biz de olur mu?

- Tamam enişte haklısın heyecanlandık biz de böyle. Abim de yoldaydı zaten. Hemen gelin ama olur mu?

Safiyenin peşinden giderken gülümsedi Naci: Tamam Neriman

Hepsi salonda toplanmışken Safiye ve Naci de üzerlerini değiştirip geldi.

- Ay çok şükür abla. Nerede fotoğraf?

Safiye ve Naci büyük bir gurur ve mutlulukla baktılar yine ellerindeki fotoğrafa.

- Ay hadi abla ya. Baktınız zaten siz

- Doyamıyoruz ki

- Ablaaa, enişteee hadi!

Safiye: Ay tamam ya alın, alın

Hepsi heyecanla fotoğrafı eline alan Neriman'ın başına toplandı. Gülben hemen kaptı elinden fotoğrafı Neriman'ın.

- Göremiyorum kız ver şunu

- Ay abla çok güzel

Han aldı eline sonra: Ee neresi güzel bunun? Belli olmuyor ki hiçbir şey? Kara kara bir şeyler var burada. Babasına çekecek bu kız eyvah!

Hepsi güldüler Han'ın bu sözlerine.

- Kızım hakkında da babası hakkında da düzgün konuş Han aaa :)

Safiye karnını okşadı: Ne diyor senin bu dayın kızım? Gel tanıştıralım seni

Safiye yaklaştı onlara. Ultrason fotoğrafından parmağıyla gösterdi.

- Bakın kafası burada, bu minik şeyler ayakları, burada da kolları var. Gördünüz mü?

Gülben bilmiş bir tavırla: Ben anlamıştım abla zaten

- Minicik... diye mırıldandı Han, kaybettiği bebeğini hatırlamıştı.

- Hı hı :) 140 grammış daha, 16 cm