🍀 Chapter - 11
"ဘယ်လိုလုပ်အရသာရှိနေရတာလဲ ဖေဖေ နေ့တိုင်း ငါးဟင်းသာဆိုရင်..."
ဖောင်းနေတဲ့ဗိုက်လေးကိုကိုင်ပြီး အားရကျေနပ်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့ရင်း ပြောနေခဲ့တယ်၊ လင်းဂျင်ရွှမ်က သူ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ကာ
"အဲ့လိုဆို မရိုးသွားဘူးလား ? မနက်ဖြန် ဖေဖေ မင်း အတွက် တစ်ခုခုထပ်ဖမ်းပေးမယ် "
" ဟမ်... တော်ပါပြီ ဖေဖေ တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာ သား ကြောက်တယ် ... "
ဟု ဆိုကာ ပေါင်မုန့်လုံးလေးမျက်နှာပေါ်က အပြုံးသည် ရုတ်ချည်းပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ နှုတ်ခမ်းဆူနေခဲ့ပြီး ဆီဘူးကိုလှမ်းယူ ထားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်လုနီးပါးဖြစ်နေခဲ့ပြီ သူ့ပုံစံသည် စိတ်မသက်မသာဖြစ်စရာတစ်ခုခုကို တွေးနေသည်မှာသေချာသည်။
တစ်ဖက်က ပေါင်မုန့်လုံးကြီးရဲ့ သူ့မျက်နှာလည်း မည်းမှောင်သွားပြီး
“သားတို့ ငါးမစားတော့ဘူး ဖေဖေ၊ နောက်ထပ် ငါးဖမ်းဖို့ မကြိုးစားနဲ့တော့” ဟု တိုးတိုးလေးဆိုလာသည်။
သူတို့ဖေဖေက ဘဝကိုဘယ်လိုနေထိုင်ရမယ်ဆိုတာမသိပေမယ့် သူတို့ ဒီဖေဖေကိုအရမ်းသဘော ကျတဲ့အတွက် မဆုံးရှုံးချင်ဘူး။
"ရယ်လျက်~ ... ကောင်းပြီ .. ငါးဖမ်းဖို့ပိုက်ကွန်သုံးကြရင်ကော ?? မနေ့က ရွယ်ဟွာမြောင်း အောက်ခြေမှာ ငါးအကြီးကြီးတွေအများကြီးရှိတာတွေ့ခဲ့တယ် ၊ မင်းတို့ အဖိုးနဲ့အဖွား လာတဲ့ရက်ကြရင် ပိုက်ကွန်သေးသေးလေးဝယ်ခိုင်းလို့ရတယ်လေ ၊ ငါတို့ ငါးတွေအများကြီးဖမ်းပြီး ပြန်ရောင်းလို့ရတာပေါ့"
မနေ့ညက ဟင်းချက်တဲ့အဖြစ်အပျက်အပြီးမှာ လင်းဂျင်ရွှမ် ပေါင်မုန့်လုံးကြီးရဲ့အကျင့်တချို့ကို သိလိုက်ရသည်။ ငွေရှာတဲ့ကိစ္စဖြစ်နေသရွေ့ သူဘယ်တော့မှကန့်ကွက်မည်မဟုတ်ချေ။
" တကယ် ?? "
သူတို့ ငွေရှာနိုင်သည်ကို ကြားလိုက်ရသည်နှင့် ပေါင်မုန့်လုံးကြီးသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မျက်နှာလေးနီရဲလာသည်။ လင်းဂျင်ရွှမ်သည် ကူကယ်ရာမဲ့သက်ပြင်းချကာ သူ့အားကြည့်လာသောစိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် မျက်လုံးများအောက်ခေါင်းညိတ်ပြရင်း၊ လူသား၏သဘာဝအတိုင်း မက်မောသောစိတ်သည် ငွေ၏သွေးဆောင်မှုကို တွန်းလှန်ရန် မမျှော်လင့်ဘဲပျက်ကွက်သွားသည်။သြော် သူ့ရဲ့ပေါင်မုန့်လုံးကြီးက နည်းနည်းလေးတော့... သိတယ်မလား ??
YOU ARE READING
အဆိပ်ရှိသောကျေးလက်က 'ကြင်ယာတော်'
Historical Fictionတစ်ချိန်တုန်းက ကမ္ဘာကျော် ဆရာဝန်တစ်ဖြစ်လဲ လူသတ်သမား လင်းဂျင်ရွှမ်သည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အသက်ကယ်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့်လုပ် ကြံသတ်ဖြတ်သူဆိုပြီး အစိုးရနှင့်မြေအောက်လောကအဖွဲ့အစည်းများကပင် ၎င်း၏အမည်အားဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကြောက်ရွံ့ခဲ့ကြရသည်။ မတော်တဆဖြစ်ပြီးန...
