အဆိပ်ရှိသောကျေးလက်က 'ကြင်ယာတော်'

Chapter 37 ဒါတုန်မြို့ ၊ ငါးရောင်းခြင်း (1)

Chapter 37
ဒါတုန်မြို့ ၊ ငါးရောင်းခြင်း (1)

ချင်မင်းဆက်၏ တောင်ဘက်အလယ်ပိုင်းတွင်တည်ရှိသော ဒါတုန်မြို့ပိုင် Ling ရွာ ဒါတုန်မြို့က အရမ်းကြီးလည်း မငယ်ပါဘူး။ ၎င်း၏ အထူးပထဝီဝင်ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် ရေလမ်း ကုန်းလမ်း သွားလာရေးမှာ အတော်လေးဖွံ့ဖြိုးလာပြီး စီးပွား ရေးလုပ်ငန်းရှင်အများအပြား လာရောက်လည်ပတ် ကြသော်လည်း ဒါတုန်မြို့၊ ချင်းရန်ခရိုင်တစ်ခုလုံးမှာ အလွန်မချမ်းသာကြခြင်း၏ အဓိကအကြောင်း ရင်းမှာ မြေယာ ထက်ဝက်နီးပါးပျက်စီးသွားရခြင်းဖြစ်သည်။

ကုန်းတွင်းပင်လယ်မြစ်လက်တက်များကိုဖြတ်ကျော်ပြီး လမ်းတွင်နာရီဝက်နီးပါး ကြာပြီးနောက် တွင် လင်းဂျင်ရွှမ်နှင့် အခြားသူများသည် မြို့တွင်းသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ဒီနေ့က ပွဲဈေးနေ့မို့လို့ လူတွေက စျေးဆိုင်တွေကို အမြဲစောပြီးဆောက်ကြတယ်။  အပြာရောင်ကျောက်တုံးလမ်းမကြီးဘေးနှစ်ဖက်ရှိ ဆိုင်များသည် စောစောဖွင့်ပြီး လာမည့်ဖောက်သည်များကို ကြိုဆိုကြသည်။ လင်းဂျင်ရွှမ်နှင့် လှည်းပေါ်တွင်ထိုင်နေသော ပေါင်မုန့်လုံးနှစ်လုံးသည် မြို့ပွဲဈေးသို့ ပထမဆုံးအကြိမ် သွားရောက်ခဲ့ကြသည်။  လင်းဂျင်ရွှမ်သည် ဘာမှမဟုတ်သော်လည်း အများစုကို အနည်းငယ်စပ်စုမိသည် ။ သူ့အရင်က မမြင်ဖူးတာတွေကို မေးမြန်းစူးစမ်းနေခဲ့သည်။ ပေါင်မုန့်လုံးနှစ်လုံးကတော့ သူနှင့်မတူပေ ၎င်းတို့၏ မျက်လုံးလေးလုံးမှာ ဈေးတစ်လျှောက်ကြည့်နေရ သဖြင့် အားပင်မအားပေ။ ဖြစ်နိုင်ရင် လှည်းပေါ်က ပြေးဆင်း၍ ဒါတုန်ပွဲဈေးတစ်လျှောက် လှည့်ပတ်ကြည့်ချင်နေကြသည်။

"အစ်ကိုကျောက် ၊ ငါတို့ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ"

ပေါင်မုန့်လုံးလေးခေါင်းကိုပွတ်သပ်ရင်း လင်းဂျင်ရွှမ် သည်ရှေ့တွင်ထိုင်နေသော ကျောက်ဒါလောင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့ စျေးထဲဝင်တာကြာပြီ မဟုတ်လား။ 

"မင်းကို ငါးဈေးကိုတိုက်ရိုက် ပို့ပေးမယ်"

မကြာသေးမီ နှစ်များအတွင်း တရားသူကြီးဟူ၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် ဒါတုန်မြို့သည် ယခင်ကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ကုန်ပစ္စည်း အမျိုးအစားတိုင်းတွင် အထူးကဏ္ဍများရှိသည်။  ကျောက်ဒါလောင်မဟုတ်ဘဲ ဖေးက သူ့ကို အဖြေပြန်ပေးခဲ့တယ်...