My Oppa and I

Chapter 9 Mother and Son

Michael’s POV

“Michael…”

“Hyeong, I don’t want to talk about it. Pati ba naman ikaw?” I coldly said, he breathed heavily.

“Dongsaeng, I know that you don’t want it. Maging ako ay tutol but nadadaan naman yata si Appa sa pakiusap...” He said softly, he knows me very well. Matigas akong umiling na kinakunot ng noo niya.

“Hyeong, ayoko nang lokohin ang fans namin. Buong buhay namin bilang star ay peke. Masama bang gustuhin ko namang magpakatotoo? They think that we have a perfect family and a perfect life for our career but I’m tired pretending.” I said softly, he anticipated from what I next to say.

“Dongsaeng…”

“Hyeong, please I’m tired from the interview. I just want to rest now.” Aakyat na sana ako papunta sa room ko nang muli siyang magsalita.

“Okay, I’ll talk to him but can you stay here until your next music video will done?” pakiusap niya kaya wala akong nagawa kundi tumango. Maybe I lived with my father for 9 years but only he can convince our father.

“Yeah, I think I have no other choice. He made sure that I’ll stay here.”

“Thank you, dongsaeng.” Matamis siyang ngumiti sa akin pero napailing lang ako at umakyat na.

*****

Bumangon ako sa kama when I read Darryl’s message. Naligo ako and wore simple get up attire before ready to go out. I fixed my orange hair when I sat on my car.

“Michael,” pagtawag nila nang makita ako, walang emosyon akong umupo sa tabi ni Oliver na tinapik ang balikat ko.

“Is there something wrong? Anong nangyari sa paguusap ninyo ni Mico?” umiling lang ako at sumenyas sa bartender. Nasa bar counter kasi kami.

“One shot, please.” I said, agad naman akong inabutan nito. Isang lagukan ko lang ang alak na inabot ng bartender.

“Whoah, hinay lang pre. That’s hard.” Komento ni Darryl pero hindi ko sila pinansin kaya nagkwentuhan na lang sila.

Hindi ko alam kung ilang beses akong nanghingi nang shot na hard nang makaramdam na ko nang hilo. Nilingon ko ang mga katabi ko at nakitang wala na sila. Nakita kong nasa stage na si Oliver at kaharap ang keyboard, samantalang nasa harap naman ng drums si Darryl at nagsimula na silang tumugtog dalawa habang kumakanta si Theo at may hawak na baso ng alak.

Napailing ako sa mga kaibigan ko at tinuloy na lang ang pag-inom. Nagsisigawan ang mga tao nang magsimulang pumukpok si Darryl sa drums niya.

“Let us call on Michael Ji to sing with us in stage.” Nilingon ko si Theo na nagsalita sa mic.

Halata na ang kalasingan sa kanila pero hindi maipagkakaila ang galing at pagmamahal nila sa musika dahil pulido pa rin silang tumutugtog. Napailing ako bago tumayo at naglakad papunta sa stage nang magsigawan ang mga tao sa bar. I’m drunk but I can manage myself.

Sinubukan naming kantahin ang isang sikat na english song. (Now playing: Walking in the rain by A1)

Nang matapos ay umalis na kami sa stage at tinuloy na lang ang inuman sa VIP room. Nahihilo na ko pero hindi pa rin ako tumitigil sa pag-inom. Ramdam ko ang tingin ng mga kaibigan ko pero walang nagsalita sa kanila. They know me kapag ayaw kong magsalita ay hinahayaan lang nila ako.

“Abeoji, wants me to lie again with our fans.” Nagulat sila sa sinabi ko.

“Anong gusto ng Chairman?” tanong ni Oliver.

“The management wants me to be Jazz’s boyfriend. Hinayaan ko na kontrolin niya ako, magsinungaling tungkol sa totoong buhay ko pero hindi ito.” Sabi ko at sumandal sa sofa na kinauupuan ko.