ဘက်ကာသည် သူမ၏ လက်မောင်းအား လီယို၏ လည်ပင်းတစ်ဝိုက်တွင် သိုင်းဖက်ကာ သူ,ချီမသည့်အတိုင်း လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူသည် ရေပန်းအောက်တွင် သူမအား ဖြေညှင်းစွာ ချလိုက်လေသည်။ သူသည် ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီးမကြာမီပင် အေးစက်စက် ရေများက သူမအသားရည်အား ထိခတ်လာခဲ့သည်။
"အေးလိုက်တာ....." ဘက်ကာသည် တုန်တုန်ယင်ယင် သူမကိုယ်သူမ ပွေ့ဖက်ကာ ဆိုလိုက်လေသည်။
"အိုး....ဆောရီး...." လီယိုသည် တောင်းပန်ပြီးနောက် ရေ၏အပူချိန်ကို ချိန်ညှိပေးလိုက်လေသည်။ မနေ့ညက သူရေအေးနဲ့ ရေချိုးပြီးတဲ့နောက် အပူချိန်ကို ပြန်ပြင်ဖို့ မေ့သွားခဲ့တာပဲ။
ဘက်ကာသည် ရေ၏အပူချိန်အား သည်းခံလာနိုင်ကာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်လေသည်။ ရေပန်းမှ ရေများက များပြားစွာ ကျရောက်နေမှုကြောင့် သူ၏ဘောင်းဘီခွကြားမှ မာထန်မှုအား ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်နေရလေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် သူမ ပင့်သက် ရှုမောလိုက်ရလေသည်။
သေစမ်း.... သူမရဲ့အလွှာနှသ်ခုကို ခွဲမယ့် အရာက ဒီလောက်ကြီးရသလား? သူ့ကို စိုက်ကြည့်ေနရင်း စိတ်ရိုင်းတွေက လှည့်ပတ်နေကာ အကြည့်မလွှဲနိုင်ခဲ့ပေ။ ဘယ်လိုတောင် ကြီးနေရတာလဲ? ဆန့်ရော ဆန့်ပါမလား? (ဟုတ်ပါတယ် ယူတို့ ထင်တဲ့ဟာပါပဲ...)
သူမ၏ နှလုံးခုန်နှုန်းသည် ဒုံးကျည်သွားနှုန်းလောက် ခုန်ပျံနေကာ လီယို၏အချောင်းမှ သူမအကြည့်လွှဲနိုင်စေရန် သူ၏လက်ချောင်းများဖြင့် သူမကို ထိတွေ့လိုက်သောအခါ ဘက်ကာ အသက်ရှု တစ်ချက်မှားသွားသလို ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ လီယိုသည် သူ၏လက်ဖဝါး အထဲသို့ ဆပ်ပြာ အနည်းငယ် ထည့်ကာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက် ပွတ်သပ်နေပေးလေသည်။
"ရှင်ဘာ..ဘာလုပ်နေတာလဲ?" ဘက်ကာသည် ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေသော သူ့ကို မြင်သောအခါမေးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏မျက်နှာသည်လည်း ရင့်မှည့်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကဲ့သို့ အရောင်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။
"မင်းကို ရေချိုးပေးနေတာလေ... ကိုယ်ဘာလုပ်မိလို့လည်း?" ဟုပြောရင်း လီယိုသည် သူမ၏ရင်သားအပေါ်၌ ပွတ်သပ်နေခဲ့သည်။
