Karışalım (BxB)

30. Bölüm

Bu bölümü Yaren-sama kuşuma ithaf ediyorumm 💛🌼

Şimdimsi bölümü bekleyenleriniz için atıp kaçıyorum kuşlarımm 🍭 yarın bakacağım fırsat bulduğum zaman yorumlarınıza tek tek 🤍🤍 şimdiden çok bi teşekkür ederimn sizleree 💋

Bazılarınız biliyor, son zamanlarda çok kötü günler geçiriyorum. Olanları atlatma sürecindeyim. Aslında bölümü aktif olamadığım bir zamanda atma taraftarı hiçbir zaman olmadım. Sıcağı sıcağına sizlerle beraber okumak en büyük keyif benim için ama fazlasıyla yorgunum şu anda ve sizleri süresi belirsiz bir bekleme durumuna daha sokmak istemiyorumm 💙💙 bu bölümü de otuz küsur saattir uykusuz olan halimle düzenledim. Umarım fazla hatalar yoktur 💜

Her birinize keyifle okumalar dilerimm güzel kuşlarımm 🧚🏼🧚🏼 hoşgeldinizz 💋

Kimi vardı sevdasını arar dururdu kapalı kapılar ardı, kaldırım kenarındaki taşlar arasında. Kimi ise hiç yoktan, göklerden inip kendisini bulacağına dair umutlar beslerdi kendi içinde, hesapsızca. Ömrü hayatı boyunca gerçekten, en içten hislerle seveceği bedeni aranır, sevdalar rengine boyanırlardı. Lakin kimisi de vardı, gönül kapılmaları da karışmaları da yok derdi, sevdaya inanmazdı. Sevdalar da böylece bitmiş olurdu, henüz onların nezdinde başlamadan.

Benim sevdam da bitmişti, henüz başlamamışken. Benim gönül davama karşı bir cevabım yok, yarınım ve dünüm kayıptı. Hiçbir zaman arayıp durmamıştım gönül yarımı. Ne kaldırım kenarı taşlarda, ne göklerde ne de kapılar ardında. Böyle bir sevginin var olduğuna dair bir inanca da sahip değildim açık olmak gerekirse.

Yürekler sevmekten yoksundu bana göre. Mazinin aşka verdiği gönülleri, bugünlerin kirli arzularında kaybetmişti insanoğlu. Nerede o eski sevdalar denilen zamanlardaydık aslında. Yıllar boyu boş bir çaba uğruna ağlayıp yanmaktansa ben, yalan sevgiler yolunu en başından kapatmıştım kendi içimde, habersizce. Benim bir aşkı, velhasıl gönül ağrısını hisli ruhuma buyur etmeye hiçbir zaman niyetim olmamıştı, olmayacaktı da.

Her güzel şey bir gün biter derdi insanoğlu. Haklılardı, biterdi. Sonu gelecek bir şey için az biraz kırıntıları kalmış duygularımı daha da sömürmek için bir neden bulamamıştım, kendimi bildim bileli. Aşkı en hakikisinden hak edene, Rita'ya dahi verememişken ilişki süremiz içerisinde, başka hiçkimseye o denli güçlü duygular hissedeceğime dair bir inancım da katiyen yoktu.

Hislerimi yıllar boyunca saklamıyormuşum gibi herkesten, bedenimi de sakınışlarım bir çift ne idiği belirsiz gözlerdeki parıltılar tarafından bertaraf edilirken, hala daha umutlu bir şekilde sonuçsuz çıkarımlar ve inkarlar peşine düşmüştüm. Yine çok sorgulayan lakin sonuçsuz çıkarımlar yapanlardan olmuştum.

Aşkı bulamayacağım derken, gün geldiğinde tüm ruhaniyetim ve bedenim olacak adamın kolları arasında uyanacağımı bilemezdim ki ben. Ne dost ne de düşman olabildiğim, ne de tartışmadan bir an bile olsun duramadığım bir adamın hayali görseller oyununa yenik düşmem de hangi gönüle akar, sığardı ki?

Her yeni günde kendime ettiğim sözler ve yeminler birer hiçliğe kavuşup alın çizgimdeki kaderime koşulsuzca bulanırken, yanlışlar ve yanılışlarım bir bir karşıma çıkmaya başlamıştı. Kaçınamamıştım belki de bu sefer, yakalanmış ve zamana bırakmıştım. Ben ilk defa, kolları arasında göz açtığım adamın karşısında gardımı indirmiştim, habersizce ve yenilgiyle.

"Üf!" Buram buram sıcaklık ve ten kokusunun vücuduma binmiş yükleri yorgun, oldukça da isyankar bir nidanın dudaklarımın arasından sızmasına neden olurken, derin bir iç çekerek bir kere daha bıkkınca üflemiş ve uzandığım kısıtlanmışlığımda hareket etmeye çalışmıştım. Nefes almak dahi güç, hareket etmeye mecali olmayan bedenimin üzerindeki ağırlıklar zulüm olup binmişti üzerime.