O gece konuşulan, anlaşılan hiç bir şey gerçekleştirilmemeliydi.
Ama gerçekleşti.
Gerçeklere kör olan gözleri, ailesinin kalbine doğru hedef aldığı kurşun sayesinde öğrendi Melek.
Çok güvendiği dağ yıkıldı ve altında kaldı.
Kendini hiç bilmediği...
Merhabalar herkese. Yeni bir bölüme tekrardan beraberiz.
Bölüm oylarınızı ve yorumlarınız eksitmeyin lütfen. Şimdi koymak istemiyoruz ama, lütfen boşluk arası yorumlarınız ve voterinizi istiyoruz.
Anlayışınız için çok teşekkür ederiz. İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatı şekillendiren duygular karşısında ortaya çıkarmış, gerçekler. Bizler yüzleştiğimiz gerçeğin ardına saklanmak yerine, duygu karmaşasına giriyoruz. Hayatımızı alt üst eden faktörler de buna sebep oluyor.
Meleğin hayatında o kadar çok duygu karmaşasına neden açan insan vardı ki, Melek artık ne hissedeceğine şaşırıyordu. Üstüne giydiği, kıyafete bakınca aynadan beğeniyle kendini süzdü. Onca karmaşanın içinden düşündüğü şeyle burnundan soluyarak güldü Melek. Üstünde ki, açık kahverengi İspanyol paça kumaş pantolonu, ince kare yaka uzun kollu badisiyle, tenine ahenk katmıştı. Melek, kendine ne yakışıp ne yakışmayacağını çok iyi biliyordu. Açık olmasına rağmen, kıyafetleri idealdi. Açık giyinmeyi pek fazla sevmezdi. Ortamına göre, giyinirdi.
Düzleştiridiği saçlarını, kulağının arkasına yerleştirip, takılarını taktı. Kolye ve bileklik takıp, ayakabılarını çıkarıp giydi. Sade siyah düz topuklu giymişti. Çok yüksek değildi. Genelde topuklu da giymezdi ama, özel bir yere gideceği zaman bu huyunu devre dışı bırakırdı. Her zaman ki gibi, sabah uyanmış kahvalatı yapmadan hazırlanıyordu. Bugün kına alışverişi vardı. Azad'ın sabah mesajıyla, hazırlanmaya başlamıştı. Birazdan da çıkacaklardı. Melek her ne kadar ben arabamla gelirim dese de, annesi ve Dilan teyzesi Azad'ın onları almalarını ısrarlamışlardı. Melek de haliyle kabul etmişti. Pantlonuna uyan zincirli çantasını alıp, içine telefonu ve kolanya ekleyip, dolabından ne olur olmaz diye yanına, siyah ceketini aldı ve çıktı odadan.
Aşağı inip, salona ilerledi. Görünürde kimse yoktu. Zaten saat nerdeyse öğlene geliyordu. Salonda ki koltuklardan birine çökünce, çantasından telefonu çıkartıp arkadaşlarının olduğu guruba girdi. Onları özlemişti. Birlikte vakit geçirmelerine ihtiyacı vardı. Bugün işleri erken biterse gece buluşmayı planlıyordu. Guruba girip hızlıca mesaj yazdı.
Melek: Müsait misiniz? Şuan aktif olanlar baksınn!
Mesajı gönderdikten sonra, çevrim içi olan arkadaşlarıyla, gülümsedi. Hemen bakmaları da, şanstı.
