O gece konuşulan, anlaşılan hiç bir şey gerçekleştirilmemeliydi.
Ama gerçekleşti.
Gerçeklere kör olan gözleri, ailesinin kalbine doğru hedef aldığı kurşun sayesinde öğrendi Melek.
Çok güvendiği dağ yıkıldı ve altında kaldı.
Kendini hiç bilmediği...
Merhabalar! Bölümün geç geldiğini farkındayız ama inanın bayram telaşına sürüklenmiş durumdayız. Anlayışınız için şimdiden teşekkürler. Sabrınızdan öpüyoruz.😚
Bölüm Melek'in ağızdan. Onu ve içindekileri iyi anlamanız adına yazdık. Umarım beğenirsiniz.
Bol bol yorum yapmayı sevdiklerinize kitabımızı önermeyi unutmayın. Yaptığınız editleri Instagram veya tik tok hesaplarımızı etiketlemeyi de unutmayın. #esaretimsensinkitap adı altında tüm editleri izliyoruz teşekürler. Keyifli okumlar.💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Melek Saygınoğlu Karahan
Zamanın değiştirmediği bir şey var mıydı?
Yoktu. Zaman her şeyi değiştirdi.
Zaman su misali değil, acı bir bekleniş gibi ilerlemişti hayatımda.
Ben geçecek dedikçe, bir çığ olup acıyı göğsünün üstüne, nefes boşluğuma bıraktı; derdi, kederi.
Şimdilerde ben, nefessizim o çığ altında.
Umudumu hepten kaybetmek üzereyim. Beklediğim umutların beni terk ettiğini düşünüyorum. Azad doğru söylüyordu.
Biz farklı diyarlarınölüleriyiz.
Ölüydük ikimizde, hayatta. Ben küsmüştüm, hayatıma. Azad ise; o hayat içinde yanmıştı.
Hepimizin bir geçmişi, bir geleceği vardı. Bizim geçmişimiz ayrı yazılmış olsa da, geleceğimizin satırları birdi. Çünkü dedim ya; zamanın değiştirmediği hiç bir şey yok.
Zaman beni de değiştirmiş, evirmiş, çevirmiş içimde bilmediğim bir kadını çıkarmıştı.
Bu kadın bana bi hayli yabancıydı.
Eski benliğimi kaybedeli çok oluyordu. Daha dün gibiydi sanki, babamın bana dedikleri. Ve benim kızıp evden çıkmam, bilmeden Azad ile çarpışmam...
O gün bilir miydim Azad’ın benim, o evden çıkıp gitme sebebim olduğunu.
Veyahut, hastaneye geldiği zaman.
Kadere inanma sebebim olsaydın.
Bu söz kulaklarımda çınlıyor, zihnimde dolanıyordu. Azad bana ne demek istemişti de ben anlamamıştım?
Düşüncelerimin kavgası vardı kalbimde. Daldığım boşluktan, ne kadar zaman geçtiğinin farkına varamadım. Buz gibi olmuştum.
Azad’ın söylediklerinden sonra, otele dönmüştük. İkimizden de çıt çıkmıyordu. Ne o konuşuyor ne ben konuşuyordum.
