Yeni bölüm geldi iyi okumalar dileriz.
Oy verip yorum yapmayı unutmayınız.
Sizi seviyoruz.
250 oy
250 yorum
Verdiğimiz oy ve yorum sınırını lütfen tamamlıyalım bir önceki sınır dolmadı ve bizde sizin için yayımlamaya karar verdik bari bu dolsun.
💓💓
MELEK KARAHAN
Yalın bir rüzgarın pençesine dolansaydı ruhum; savrulup gitmek isterdi. Düşüp karanlıkta boğulmak yerine çok uzaklara gitmek düşüncesi onu teselli ederdi. Oysa şimdi; ne yalın bir rüzgar onu kaldırırdı ne de umut ona teselli olurdu. Dünyanın yükünü sırtlamış gibi delice, sarsak adımlarla koşuyordum. Nereye gittiğimden bihaber...
Kocan ablasının katili!
Ayaklarımın altında magmaya varmış gibi adım atıkça bedenim sarsılıyor, düşmemek için zorluyordu kendini... Saf bir acının içinde olmak buydu.
Katil biri!
Başımın ağırlığını taşıyamıyordu boynum. Yığılmak üzereydim. Başımı koparıp atsam susar mıydı sesi? Yada vursam? Bir balyoz olsaydı ve başım ayaklarımın altında olsaydı ona tüm hıncımı alarak vurur, sus diye bağırarak öldürürdüm.
Seni çok seviyorum Melek....
Susmuyordu. Çığlık çığlığa bağırıyordu. “Sus! Sus lütfen.” Dişlerimin arasında tısladım. Bilmediğim bir yolda yürüyordum. Adımlarım beni nereye götürüyordu bilmiyorum ama sinemi yakan ateşle duramıyordum.
İnanmak istemiyordum. Beni kaçıran adama güvenmek istemiyordum. İstemiyordum...
Azad’ı en son çocukken görmüştüm.
Yaşamın üstüne temel alan şüphe ve kuşku insan bedeninin içinde de kök salmıştı. Zihinde yabancı bir ot gibi belirsiz yerlerde yeşermeye başlayan bu ot köküne vurdukça çoğalmaya başlardı. Dikenlerle çevrili bu ot elini attığın an kanatırdı canını.
Azad kurban olsun sana.
Adımlarım durdu. Başım dönüyordu. Kendi etrafımda döndüm. Olduğum yeri bulmaya çalıştım ama gözümün önü karardı. Elim başıma giderken dizlerim titremeye başladı. Vücudumu saran titreme bedenimi daha fazla ayakta tutmama müsaade etmeden beni yıkık bir bina gibi yıkıldı. Yığıldım kaldım yol kenarına.
Öz ablasının katili!
Gözlerimden yaşlar aktı. Zihnim boğazı yırtılırcasına bağırdı ve gözlerim daha fazla dayanamadı kapandı.
꧁꧂
Karanlık.
Derin bir karanlık. Her yer siyah, simsiyah. Süzülüyor gibiyim fakat baş aşağı sarkıtılmış gibide. Boynuma halat geçirilmiş gibi nefes alamıyorum. Felç kalmışım gibi bedenimi de hareket ettiremiyorum. Bir hiçliğin içinde süzülüyorum fakat kendimi bulamıyorum. Kaybetmişim benliğimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESARETİM SENSİN
Teen FictionO gece konuşulan, anlaşılan hiç bir şey gerçekleştirilmemeliydi. Ama gerçekleşti. Gerçeklere kör olan gözleri, ailesinin kalbine doğru hedef aldığı kurşun sayesinde öğrendi Melek. Çok güvendiği dağ yıkıldı ve altında kaldı. Kendini hiç bilmediği...
