Yerdeki gölge kadar yakın aslında bir o kadar da ulaşması imkansız.
Güvenmek için bir sebep.
Kararmaya yüz tutmuş bir kalpte minik bir aydınlık.
Sessizce atılan bir çığlık.
"Ne olursa olsun hayatta kal." Sessizce fısıldayışı korkumdan içimdeki bütün...
Amele gibi çalıştığım için bölümleri ölü halimle okuyup düzeltmeye çalışmak hiç hoşuma gitmez o yüzden sakin kafayla olduğum her an bakmaya çalıştım :)
O yüzden yazım yanlışlarımın kusuruna bakmayın siz :(
Keyifli okumalar!
Gripin - Aşk Nereden Nereye
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★
Önümdeki hiçbir şeye konsantre olamıyordum, darmadağındım, artık yaşadığım hiçbir şey normal gelmezken her salise yerine bir yenilerinin eklenmesine şahit oluyordum.
Yer altına girmem kötü şansımdı bunu hepimiz biliyorduk, peki ya şimdi? Şimdi ne gibi bir şans beni buralara sürüklemişti?
Hayatımın en önemli anlarının yazdığı defterim yer üstünde kaybolmuş, fakat sayfalarından biri yer altında önüme sunulmuştu.
İdrak sınırlarımı tek tek zorlarken bir cevap bulamıyordum.
"Hayır Derin, hala tek bir iz bile yok." Daldığım yerden hızla Seraya bakmıştım, sayfanın etrafında parmak izi araması yapmayı önermişti, ne yazık ki bulduğumuz tek iz benimdi, aynı şeyi tokada yaptığımızda yine koca bir boşlukla karşı karşıya kalmıştım.
"Bir ke-"
"Zorlama artık, sende biliyorsun olmayacak, bir sonraki denemede de olmayacak Derin bu dördüncü bakışım beni değil, kendini yoruyorsun görebiliyorum yapma." Gözlerimi kapatıp ellerimi masaya dayamış ve kafamı eğmiştim.
"Kimsin sen? Benden ne istiyorsun?" Nefesimi vermiştim hüzünle, bir süre sonra sırtımda Seranın ellerini hissetmiştim, birkaç kez destekleyici vuruşlar yaptıktan sonra çıkıp gitmişti odadan.
Yavaşça testleri yaptığımız masanın tam karşısındaki koltuğa oturmuş ve kafamı arkaya doğru yaslamıştım, ellerime aldığım tokayı yukarı doğru kaldırıp her tarafını sanki incelememişim gibi tekrar incelemiştim.
Bir umut arıyordum bana getirilen malzemelerde, bir ipucu.
Sanki bunu gönderen kişi her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmüştü, bütün malzemeler tertemizdi silinmişti, arayacağımı biliyormuş gibi, beni tanıyormuş gibi...
Yukarda tuttuğum ellerim aniden iki yanıma koltuklara vururcasına düşmüştü elimdeki toka ile birlikte.
Dolan gözlerimi umursamamıştım, ağlamalıydım, eğer buna zayıflık diyorlarsa da zayıftım çünkü ben zaten hiçbir zaman güçlü olduğumu iddia etmemiştim, güçsüzdüm, en önemlisi de yanımda her kim bana destek olduğunu söylerse söylesin yalnızdım.
