Heellooooğğğ gummorning aşkom.
Şimdi Allah bilir ben bu bölümü gece mi atacağım sabah mı atacağım.
Ama bölüme sabahın 7 sinde başladığım için günaydın diyim dedim kdmskckdfmkd.
Hikayeyi o kadar çok listesine ekleyen var ki, eğer beni öldürmek isterseniz hikayeye ulaşmanız yeterli...
HA BİDE OYLARSINIZ MI BÖLÜMÜ?
Hayır lazım oluyo ondan dedim şey etmeyin yani.
Neyse çok konuştum değil mi?
Adele - Easy On Me
★
Uğruna savaştığım bir şeyin sonucunu ilk defa zarar görmeden alabilmiştim.
Üstelik ne uğruna savaşmıştım ki?
İşime yarayacak neyi kazanmıştım?
Ufak bir kasa mı?
Ölmemek mi?
Bıçaklanmamak mı?
En azından beceriksiz değilsin Derincim, öğrenmiş olduk.
Yaşanmamış bir hayattan daha acı ne olabilirdi ki?
Kendime ne kadar zararım varsa bir o kadar etrafa yararlı bir şeyler bırakmaya çalışıyordum umutsuzca, kimseyi geri çeviremiyor, kimseye karşı gelemiyor kendimi bir türlü koruyamıyordum.
Birine bastıra bastıra hayır demeyi beceremiyordum.
"Şerefsiz herifler kasayı Vebaya saklamak nedir?" Onur sinirle kendi kendine söylendiğinde hepimiz sessizce ortada ki kasaya bakıyorduk.
"Neredeyse bizi tuzağa düşürdüğünü sanıp kafana sıkacaktım, ucuz kurtuldun." Ilgın konuştuğunda bana söylendiğini anladığımdan hemen kafamı kaldırıp ona bakmıştım.
"Vebanın yerini ben değil Gece tespit etti." Hepsi Geceye baktığında Gece gözlerini kısmış bana bakmıştı.
"Hiç şaşırmadım." Emir alayla konuştuğunda Gece tek kaşını kaldırıp kafasını çevirmişti başka yere ellerini siyah pantolonunun ceplerine koyarak, kendine gelen her söze, her yargılayıcı konuşmaya nasıl böyle umursamaz kalabiliyordu? Üstelik herkesin içinde yapıyordu bunu Emir.
Kendimi diken üstünde ve rahatsız hissettiğimde gözlerim aniden Endere takılmıştı, hiç sesini çıkarmadan beni seyrediyor oluşu içimi ters yüz ederken çaktırmadan ortada ki kasaya bakmaya devam etmiştim.
"Şimdi ne yapacağız?" Ecenin sorusuyla aniden arka taraftan gelen araba ile geriye kaçıp saklanmaya çalışmıştım korkarak.
Bir süre sonra gelen minibüs araba tam önümüze durduğunda içindeki Akını fark etmem ile gerçekten yine oldukça şaşırmıştım, benim olduğum tarafta ki camı açıp elini de boşluğa koyup gülümseyerek bana bakmaya başlamıştı Akın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yer Altı Çöplüğü
RomantizmYerdeki gölge kadar yakın aslında bir o kadar da ulaşması imkansız. Güvenmek için bir sebep. Kararmaya yüz tutmuş bir kalpte minik bir aydınlık. Sessizce atılan bir çığlık. "Ne olursa olsun hayatta kal." Sessizce fısıldayışı korkumdan içimdeki bütün...
