Yinee geeldiimm :DD
Bölümü severseniz oylamayı lütfeeen unutmayın, şimdiden destekleriniz için teşekkür ederim iyi ki varsınız <3
Duman - Haberin Yok Ölüyorum
Keyifli okumalar!
★
Bize hiçbir şey yapılmadı, yalnızca tam bir hiçliğin içine koyulduk, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhunu hiçlik kadar baskı altına alamaz.
Stefan Zweig - Satranç
★
Koskocaman bir hiçliğin içindeydim, Yer altı çöplüğünde.
Aynı kişi değildim, nasıl olabilirdim?
Kalbimin atış sesleri midemi nasıl bulandırabilirdi? Bir insan nasıl olur da yaşıyor olmaktan böyle çok utanabilirdi? Aldığım her nefes soluk borumu yakıyor gibiydi.
Kapkaranlık bir şehrin gölgesinde boğulmuştum, üstüne üstlük iğrenerek baktığım diğer insanların da ta kendisi olmuştum.
Arkama bakmadan koşuyordum bilmediğim bir yere, arkama baksam gidebilir miydim? Tökezler ve bir daha da adım atmaya cesaret edemezdim, aylardır yaptığım gibi yalnızca arkama bakmadan koşuyordum.
"Sağa gir!!" Hızla düşüncelerimden ayrılıp Akının bağırışını duymamla kendime gelip sağa dönmüş ve bir kapıdan girmiştim.
J.Bar.
J. Barın arkasından beni gördüğünde ne halde olduğumu anlamak çok da zor olmasa gerek şaşırmış ve neyle uğraşıyorsa durmuştu.
Arkamdan yerde sürükledikleri Onurla giren Gece, Akın ve Ece girmişti.
Bakışlarım J.'deyken yavaş yavaş yerdeki Onuru görmesini, buz kesmesini ve suratının kireç gibi olmasını izlemiştim hiçbir şey belirtmeyen bomboş suratım ile.
"J.!! Yardım et!! Onur vuruldu." J. birkaç saniye kendine gelmeyi bekleyip tezgahtan koşarak çıkmış ve bize doğru atılmıştı, hareket etmemiştim.
Bir anda Ece arkamdan koşup omzuma vurmuş ve beni yere boylamıştı, zaten soyulan dizlerim canımı yakıp daha çok paramparça ederken beni, ağlamamak için direnmiştim, hayır ağlayamazdım, ağlamayacaktım.
Önümden aceleyle Onuru sürüklemeye başladıklarında suratının bembeyaz oluşunu görmemeye çalışamadım, gizli kapıdan girmişti her biri tek tek, geriye bir tek Gece kalmıştı kapı önünde.
Durduğu yerden öfkeli gözleriyle bana baktığında olmuştu olan.
Öfkeyle bakıyordu gözlerime, üstüme başıma, iğrenir gibi, sanki bu dünyadaki bütün düşmanlarını yerle bir edip birinci sıraya oturmuştum, biliyordum, belki de bu dünyada herkesten çok değer verdiklerini birini vurmuştum yanlışlıkla,
Yanlışlıkla?
Birini yanlışlıkla vurmak mı?
Üstüne üstlük vurduğun kişiyi kurtarmak için kalbinin üstünden vurulup ölmenin eşiğine geldiysen.
Son kez Geceye baktıktan sonra içimi cız ettiren bakışlarından çekerek yere sabitlemiştim gözlerimi, birkaç saniye sonra adım seslerini duyduğumda yavaşça ayağa kaldırmıştım kendimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yer Altı Çöplüğü
RomanceYerdeki gölge kadar yakın aslında bir o kadar da ulaşması imkansız. Güvenmek için bir sebep. Kararmaya yüz tutmuş bir kalpte minik bir aydınlık. Sessizce atılan bir çığlık. "Ne olursa olsun hayatta kal." Sessizce fısıldayışı korkumdan içimdeki bütün...
